Obrazowanie dwuwymiarowe (2D) w endodoncji

Title: Two-dimensional imaging in endodontics

Lekarz dentysta coraz częściej zastanawia się nad zasadnością skierowania swojego pacjenta na badanie rentgenowskie trójwymiarowe, ponieważ jest świadomy faktu, że „konwencjonalne zdjęcie rentgenowskie jest dwuwymiarowym cieniem trójwymiarowych struktur” (10) i mimo niewielkiej dawki efektywnej, którą jest obciążany pacjent, nie daje jasnej odpowiedzi i rozpoznania.

Najczęściej wykonywanymi zdjęciami rentgenowskimi na potrzeby stomatologii są zdjęcia zębowe, które lekarz może wykonać osobiście przy fotelu dentystycznym w czasie zabiegu. Zdjęcia zębowe o wysokiej rozdzielczości mogą być wykonane przy zastosowaniu coraz czulszych detektorów. Jakość takiego radiogramu zależy również od umiejętności osoby wykonującej to badanie, dlatego ważne jest ich doskonalenie. Zdjęcia wewnątrzustne mają mniej artefaktów wynikających z efektu sumowania cieni niż zdjęcia zewnątrzustne – patrz artefakt kolczyka w nosie na fot. 1 nałożony na obraz zębów 12 i 11.

W radiografii pojęcie projekcja określa właściwe przestrzenne ułożenie (patrz ryc. 1):

1. wiązki promieniowania rtg (zawarta między zielonymi liniami) – reprezentuje ją promień centralny (oznaczony jako czerwona strzałka),
2. obrazowanej struktury – tutaj odnośnikiem jest oś długa zęba,
3. aktywnej powierzchni detektora promieniowania – np. wewnątrzustnego czujnika na kabelku.

Techniki radiografii stomatologicznej można podzielić na trzy kategorie (kryterium: rodzaj aparatu rtg):

1. zdjęcia wewnątrzustne – wykonywane za pomocą punktowego aparatu rtg,
2. zdjęcia zewnątrzustne – wykonywane aparatem pantomograficzn...