Metody odbudowy zębów leczonych endodontycznie ze szczególnym uwzględnieniem pośrednich technik pracy materiałem kompozytowym – przegląd piśmiennictwa

Czynniki wpływające na wybór rodzaju rekonstrukcji

W przypadku kwalifikacji zębów leczonych endodontycznie do odbudowy pod względem rozległości ubytku tkanek właściwym narzędziem staje się proponowana przez Naumanna klasyfikacja ubytków tkanek twardych zęba odniesiona do poszczególnych grup zębowych, przedstawiająca równocześnie zalecaną koncepcję terapeutyczną.

W zależności od liczby utraconych ścian zęba przy powstałym ubytku wyróżnionych zostało pięć klas:

• Klasa I – zachowane cztery ściany zęba. Możliwości odbudowy zachowawczo-protetycznej: dowolne zarówno dla zębów przednich, jak i bocznych.
• Klasa II – zachowane trzy ściany zęba. Możliwości odbudowy zachowawczo-protetycznej: jak wyżej.
• Klasa III – zachowane dwie ściany zęba. Możliwości odbudowy zachowawczo-protetycznej: dla zębów przednich postępowanie dowolne, dla zębów przedtrzonowych i trzonowych mocowane adhezyjnie uzupełnienie ceramiczne, kompozytowe lub lane bądź korona.
• Klasa IV – zachowana jedna ściana zęba. Możliwości odbudowy zachowawczo-protetycznej: dla zębów przednich wkład z włókna szklanego, odbudowa adhezyjna bądź korona, dla zębów przedtrzonowych wkład z włókna szklanego lub metalu, nadbudowa adhezyjna lub lana korona, dla zębów trzonowych wkład koronowo-korzeniowy z włókna szklanego lub metalowy lany i adhezyjna lub lana korona lub korona częściowa.
• Klasa V – całkowity brak ścian zęba. Możliwości odbudowy zachowawczo-protetycznej: dla zębów przednich, przedtrzonowych i trzonowych wkład koronowo-korzeniowy z włókna szklanego lub metalu i korona adhezyjna lub lana [4, 9].

Przynależność do konkretnej grupy zębowej jest kolejnym czynnikiem warunkującym decyzję o doborze metody rekonstrukcji tkanek zęba.