Oddziaływanie pionowe i poprzeczne przerzutów podniebiennych u dorosłej pacjentki z wadą klasy III – opis przypadku

Następnie przestrzegano zwykłej sekwencji łuków, umieszczając sprężynę otwartą pomiędzy drugim prawym zębem przedtrzonowym a drugim prawym zębem trzonowym żuchwy, aby rozpocząć otwieranie przestrzeni pod implant. Na górnym łuku zębowym założono łuk TMA [7] z pętlami „T” w celu wyrównania zębów siecznych centralnych, a po uzyskaniu ich prawidłowego ustawienia umieszczono sprężyny zamknięte dystalnie do obu pętli „T”, by utrzymać przestrzeń do rekonstrukcji protetycznej zębów siecznych bocznych, których rozmiar był zbyt mały (ryc. 4).

W międzyczasie wykonano zabieg wszczepienia implantu w miejsce brakującego pierwszego prawego zęba trzonowego dolnego i założono prowizoryczną koronę, aby mogła zostać wykorzystana do wyprostowania drugiego prawego zęba trzonowego dolnego. Korzenie skontrolowano radiologicznie, potwierdzając ich równoległe ustawienie, po czym dostosowano końcowe przesunięcia i wygięcia kompensacyjne łuków (ryc. 3).

Wyniki leczenia

Pod koniec leczenia osiągnięto obustronnie klasę I na zębach trzonowych i kłach, a także nagryz pionowy 3 mm i nagryz poziomy 0,5 mm. Odstęp między zębami trzonowymi szczęki wzrósł z 37 mm do 45 mm.

W pomiarach cefalometrycznych wypukłość nie zmieniła się znamiennie, będąc już wcześniej prawidłowa (z -1,7 do -1,5 mm), ale kąt płaszczyzny zgryzowej zmienił się z klasy III (83,9°) na klasę I (89,2°). Zarówno zęby sieczne szczęki, jak i żuchwy były na początku leczenia nachylone dojęzykowo, a po leczeniu uzyskano zmianę inklinacji (odpowiednio z 60,1° na 62,6° i z 77,7° na 73,8°). Po nałożeniu zdjęć widać, że największe zmiany zostały uzyskane w zakresie pozycji zębów trzonowych, zwłaszcza górnych, których tork został skorygowany (ryc. 5).