Ortodontyczne zastąpienie utraconego stałego zęba trzonowego sąsiednim trzonowcem – 6-letnia obserwacja

Streszczenie: Wskazania do ekstrakcji pojawiają się bardzo często przy planowaniu leczenia ortodontycznego, szczególnie w obecności stłoczeń, protruzji dwuszczękowej i nieestetycznego profilu. Po ekstrakcji potrzebne jest zamknięcie przestrzeni, co stanowi dla ortodontów wyzwanie ze względu na wydłużenie czasu leczenia, dyskomfort pacjenta, tolerancję tkanek i problemy ze stabilnością. Gdy przychodzi do wyboru mechaniki zamykania przestrzeni, pętle mają dwie główne przewagi nad „mechaniką poślizgu”: brak ścierania i możliwość uzyskania czystego przesunięcia zębów. W przedstawionym przypadku u dorosłej kobiety z niewielkim stłoczeniem w dolnym łuku oraz protruzją dwuszczękową, która wcześnie utraciła pierwsze stałe zęby trzonowe dolne, zastosowano leczenie pod postacią ekstrakcji pierwszych górnych zębów przedtrzonowych w połączeniu z zamknięciem przestrzeni w górnym i dolnym łuku zębowym za pomocą pętli T, uznanej w tym przypadku za najlepszą metodę skorygowania wady zgryzu i poprawy estetyki twarzy.

Słowa kluczowe: stłoczenie zębów, pętla T

Wskazania do ekstrakcji pierwszych zębów przedtrzonowych pojawiają się bardzo często przy planowaniu leczenia ortodontycznego, szczególnie przy stłoczeniach, protruzji dwuszczękowej i nieestetycznym profilu. Zęby te zazwyczaj wybiera się do ekstrakcji ze względu na ich położenie w środku górnych i dolnych łuków, zwykle bliżej obszaru stłoczenia [1]. Ekstrakcja stałych zębów trzonowych bywa wskazana również przy korekcji wad zgryzu i – w zależności od przypadku – może skrócić czas leczenia oraz uprościć mechanikę leczenia ortodontycznego [1].

W praktyce ortodontycznej często ma się do czynienia z dorosłymi pacjentami, u których wczesna utrata stałych zębów trzonowych wymaga...