Pacjent endodontyczny interdyscyplinarnie – komunikacja z lekarzem kierującym i jak unikać błędów. Opis przypadku

Badanie podmiotowe powinno opierać się na szczegółowym wywiadzie ogólnomedycznym oraz dentystycznym. Informacje pozyskane podczas wywiadu od lekarza stomatologa (jako lekarza pierwszego kontaktu) nie powinny dotyczyć tylko problemu, z którym zgłosił się pacjent lub który został zreferowany, ale całościowo zdrowia jamy ustnej: czynników periodontologicznych, zgryzowych i stawów skroniowo-żuchwowych. Wywiad ten powinien też dotyczyć czynników funkcjonalnych oraz oceny zadowolenia pacjenta z wyglądu swojego uzębienia (estetyka).

Pacjent na każdym etapie, od diagnozy, do ustalenia planu leczenia (z uwzględnieniem aspektów prognozy) powinien być informowany o postępach leczenia, możliwych komplikacjach, ewentualnym zaostrzeniu, a także o wszystkich ewentualnych odstępstwach od pierwotnego, ustalonego planu leczenia. Z kolei zakres prac pomiędzy poszczególnymi specjalistami powinien zostać precyzyjnie określony i także na poszczególnych etapach leczenia mile widziana jest (i często konieczna) wzajemna komunikacja. Często wystarczy e-mail czy rozmowa przez komunikator, czasem lekarze współpracujący ze sobą posługują się odpowiednim programem, który każdy posiada, czy ewentualnie wydzielonym miejscem na serwerze lub dysku. Każda forma wzajemnej komunikacji, jeżeli prawidłowo funkcjonuje i sprawdza się, jest dobra.

Opis przypadku

Przedstawiony przypadek kliniczny ma na celu pokazanie przebiegu leczenia endodontycznego oraz protetycznego u pacjentki wymagającej wielokompleksowego leczenia, a przede wszystkim zaplanowania rekonstrukcji zwarcia. W przebiegu leczenia zaistniało nieporozumienie i zabrakło komunikacji pomiędzy lekarzami a pacjentką. Jak uniknąć błędów i dlaczego do nich doszło?

Sprawdź inne a...