Potrzeby leczenia ortodontycznego wśród osób po 13. roku życia zgłaszających się do Poradni Ortodontycznej SCK UM w Lublinie

Streszczenie: Celem pracy było scharakteryzowanie grupy osób powyżej 13. roku życia zgłaszających się do Poradni Ortodontycznej. Materiał badany stanowiła dokumentacja medyczna w formie kart klinicznych 221 osób. Wśród badanych najliczniej występowały osoby z klasą I, klasę III stwierdzono najrzadziej. Osoby płci żeńskiej stanowiły 67,42% badanych, a 32,58% to osoby płci męskiej. Osoby powyżej 18. roku życia stanowiły 34%.

Słowa kluczowe: potrzeba leczenia ortodontycznego, częstość wad zgryzu

Epidemiologia zaburzeń zgryzu była przedmiotem zainteresowania wielu badaczy w Polsce i na świecie [1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12], a wyniki ich badań różniły się często w zależności od badanej populacji, grupy etnicznej czy przyjętych kryteriów. Krajowe badania epidemiologiczne stanu zdrowia jamy ustnej (National Oral Health Pathfinder Survey) przeprowadzone w Polsce w roku 1987 oraz 1995 wskazują na wyraźny wzrost częstości występowania zaburzeń zgryzowych w populacji dzieci 12-letnich oraz sugerują podobną sytuację wśród populacji 18-latków [6]. Badania Kawali i wsp. dowodzą natomiast, że dominującą tendencją jest wzrost odsetka zaburzeń zębowo-zgryzowych wraz ze wzrostem średniej wieku badanej populacji [4]. Konsekwencją omawianych tendencji jest powolny wzrost częstości występowania zaburzeń zgryzu na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci, a tym samym wzrost liczby pacjentów zgłaszających się do leczenia ortodontycznego, zarówno odpłatnego, jak i refundowanego przez NFZ.

Cel pracy

Założeniem pracy było scharakteryzowanie grupy osób powyżej 13. roku życia zgłaszających się do Poradni Ortodontycznej SCK UM w Lublinie w celu podjęcia leczenia nie objętego refundacją przez NFZ.