Przypadek pourazowej asymetrii szkieletowej żuchwy i twarzy. Leczenie ortodontyczno-chirurgiczne

Słowa kluczowe: asymetria szkieletowa żuchwy, uraz żuchwy, zaburzenia wzrostu żuchwy

Streszczenie: W artykule przedstawiono szczegółowy protokół interdyscyplinarnego leczenia ortodontyczno-chirurgicznego i rehabilitacji pacjentki, która w wypadku komunikacyjnym doznała jednostronnego urazu żuchwy w okolicy trzonu kąta żuchwy oraz stawu skroniowo-żuchwowego.

Asymetrie szkieletowe twarzy związane z zaburzeniem wzrostu żuchwy mają złożoną etiologię. Mogą wynikać z zaburzeń genetycznych oraz urazów i uszkodzeń w okresach: płodowym, wczesnodziecięcym oraz dojrzewania. Urazy w okresie rozwojowym mogą prowadzić do morfologicznych i funkcjonalnych zmian w obszarze stawu skroniowo-żuchwowego [1], przy czym obecność chrząstki włóknistej stwarza możliwości adaptacyjne. Zachowany wyrostek kłykciowy i zdolność ruchów funkcjonalnych żuchwy kształtują dół stawowy stawu skroniowo-żuchwowego w kości skroniowej i przystosowują go do nowych warunków pourazowych [2, 3].

Anomalie rozwojowe są klasyfikowane jako: aplazja, hypoplazja lub hyperplazja [4]. Zmiany pourazowe prowadzące do asymetrii szkieletowej to najczęściej wtórne hypoplazje wyrostka kłykciowego [5]. Szczególnie dobrze zbadane, na podstawie analizy obrazowania CBCT oraz MRI, zmiany występujące w reumatoidalnym zapaleniu stawów [6, 7] mogą być również następstwem urazów stawu skroniowo-żuchwowego w okresie rozwojowym. W takich przypadkach dochodzi do uszkodzeń ośrodków wzrostu żuchwy, szczególnie tego, który znajduje się na powierzchni głowy stawowej oraz na wyrostku kłykciowym, proksymalnie w stosunku do torebki stawowej, co powoduje asymetryczny wzrost gałęzi i trzonu żuchwy.

Czytaj wszystkie artykuły z kategorii