Powikłania w trakcie leczenia i po leczeniu endodontycznym

Perforacje możemy leczyć zarówno zachowawczo, jak i chirurgicznie. Leczenie zachowawcze polecane jest w przypadku małych i średnich ubytków.

Do wypełnienia mikroperforacji (< 0,5 mm) znajdujących się na dnie komory możemy wykorzystać kompozyty światłoutrwardzalne lub glassjonomery modyfikowane żywicą po wcześniejszej dezynfekcji z wykorzystaniem podchlorynu sodu i EDTA [9]. Jeśli perforacja jest większa, ale prawdopodobieństwo infekcji i resorpcji tkanki kostnej jest małe, możemy założyć materiał bezpośrednio na miejsce ubytku, oczywiście po wcześniejszym odkażeniu. W chwili obecnej najbardziej polecanym materiałem do zamykania perforacji jest preparat MTA (ang. Mineral Trioxide Aggregate) (ryc. 4, s. 48).

Naprawa perforacji bocznej korzenia zlokalizowanej poniżej brzegu wyrostka kostnego polega na przepłukaniu kanału NaOCl, mechanicznym opracowaniu, a następnie szczelnej trójwymiarowej obturacji gutaperką z uszczelniaczem poniżej miejsca perforacji. Następnie miejsce perforacji należy pokryć preparatem MTA. Do komory zęba zakładamy zwilżoną watkę, a ubytek zamykamy tymczasowo [10].

Sprawdź inne artykuły z kategorii ENDODONCJA.

W przypadku perforacji o znacznych rozmiarach istnieje duże prawdopodobieństwo przepchnięcia do tkanek przyzębia materiału stosowanego do zamykania perforacji [11, 12].

Dlatego niektórzy autorzy polecają wytworzenie bariery (z gąbki kolagenowej, siarczanu wapnia, hydroksyapatytu lub wodorotlenku wapnia), która zabezpiecza przed takim niebezpieczeństwem [12].

W przypadku br...