Znaczenie oceny poziomów metali ciężkich w płynach biologicznych i materiałach alternatywnych u pacjentów z rakiem płaskonabłonkowym w obrębie głowy i szyi

Kadm wykazuje działanie toksyczne na wiele narządów. Szczególnie narażone są nerki, ze względu na powstawanie kompleksów kadm – metalotioneina (CdMT). Kompleksy te są łatwo filtrowane w nerkach i resorbowane w kanalikach proksymalnych. Po ich degradacji dochodzi do uwolnienia jonów kadmu, co prowadzi do uszkodzenia tych struktur, zaburzeń resorpcji i ogólnego działania toksycznego na nerki (14). Ponadto uszkadza płuca, wątrobę, system odpornościowy i sercowo-naczyniowy, wpływa na prawidłowe funkcjonowanie układu rozrodczego oraz na zaburzenia w układzie kostno-stawowym (15). Związany jest z wystąpieniem choroby itai-itai, charakteryzującej się niedostateczną mineralizacją kości, zwiększoną częstością wystąpienia osteoporozy, podwyższonym wskaźnikiem złamań, bólem kości i stawów (16).

Kobalt jest zaliczany do pierwiastków niezbędnych w organizmie człowieka, jednak tylko kiedy występuje w niewielkich ilościach, ze względu na współtworzenie kobalaminy uczestniczącej w wytwarzaniu erytrocytów. Na skutek nadmiernej ekspozycji może dojść do wystąpienia objawów niepożądanych między innymi w układzie oddechowym, skórze, tkankach krwiotwórczych, mięśniu sercowym czy tarczycy (17). Inhalowanie samego kobaltu może prowadzić do wystąpienia astmy, natomiast jednoczesne wchłanianie tego metalu i cząsteczek węgliku wolframu powoduje powstawanie choroby zwanej hard metal lung disease, która jest śródmiąższową chorobą płuc wywołującą zwłóknienie pęcherzyków płucnych (18). Rizzetti i wsp. zaobserwowali objawy upośledzenia wzroku i słuchu u osób po wymianach stawu biodrowego, co miało związek z korozją stopu, z którego wykonano protezy, i uwolnieniem toksycznych dawek kobaltu (19).

Selen cieszy się dużym zainteresowaniem wśród badaczy ze względu na minimalną różnicę pomiędzy dawkami niezbędny...