Preparaty do irygacji kanałów korzeniowych stosowane w codziennej praktyce stomatologicznej – przegląd piśmiennictwa

Roztwory irygacyjne stosowane podczas leczenia endodontycznego mają szereg właściwości. Firmy produkujące te preparaty prześcigają się w stworzeniu najlepszego środka. Walton i Torabinejad przedstawili cechy idealnego preparatu do płukania kanałów. Są nimi: rozpuszczanie tkanek organicznych i nieorganicznych, działanie antybakteryjne, niskie napięcie powierzchniowe, właściwości smarujące, nietoksyczność [21].

Poza właściwościami wskazanymi przez Waltona i Torabinejada dodatkowo istotnymi cechami irygantów powinny być: niski koszt, dostępność, możliwość długiego przechowywania [22].

Przegląd najczęściej stosowanych w codziennej praktyce środków irygacyjnych

Podchloryn sodu

Najbardziej rozpowszechnionym środkiem do płukania kanałów jest podchloryn sodu. Stosuje się go w stężeniach 0,5-5,25%. Wykazuje silne działanie bakteriobójcze i rozpuszczające żywe i martwe tkanki, skutecznie eliminuje grzyby Candida albicans oraz typowe dla pierwotnych infekcji endodontycznych Gram-ujemne beztlenowce [3]. Bakteriobójcze działanie podchlorynu umożliwia lizę drobnoustrojów i dezaktywację toksyn bakteryjnych znajdujących się w martwej tkance miazgowej. Skuteczność działania roztworu wzrasta wraz ze wzrostem jego stężenia, przy czym w wyższych stężeniach staje się on bardziej toksyczny dla żywych tkanek [24]. Wzrost aktywności roztworu, szczególnie tych stosowanych w niskich stężeniach, można zwiększyć przez podgrzanie preparatu do temperatury 60-70oC [11]. Obecnie największy nacisk kładzie się jednak na stałą wymianę podchlorynu w kanale, a nie jego stężenie, gdyż to głównie od niej zależy zdolność roztworu do rozpuszczania tkanek. Aktywność podchlorynu możemy także zwiększyć dzięki aktywacji...