Profesor Teresa Matthews-Brzozowska: Czas na ortodoncję

fot. A. Larisz

Pani Profesor, Pani zainteresowania skupiają się na problemach ortopedii szczękowo-twarzowej. Czy uważa Pani, że polscy stomatolodzy dysponują wystarczającą wiedzą w zakresie tej niezwykle trudnej, interdyscyplinarnej dziedziny?

Działania ortopedyczne dotyczą wyłącznie dzieci od momentu narodzin do zakończenia kostnego wzrostu części twarzowej czaszki, czyli do około 15.-16. roku życia. W tym okresie rozwojowym w niektórych płaszczyznach zbiegają się działania profilaktyczne dotyczące prawidłowego rozwoju narządu żucia, szczególnie w zakresie zdrowia uzębienia. Jednakże coraz więcej jest obszarów związanych bardziej z ortopedią, wpływaniem na wzrost lub hamowaniem wzrostu szczęki czy żuchwy. Procesy te, pobudzane bądź hamowane, są konieczne w leczeniu wad nabytych i wrodzonych części twarzowej czaszki, wymieniając choćby: wady dotylne, których w populacji europejskiej procentowo jest najwięcej, rozszczepy podniebienia pierwotnego i wtórnego, gdzie leczenie ortodontyczne za pomocą aparatów – płytek podniebiennych ustalających segmenty rozszczepionej szczęki – rozpoczyna się tuż po urodzeniu dziecka czy od 3. miesiąca życia w zespole Downa, gdzie terapia ortodontyczna polega na stymulacji mięśniowej i w oparciu o podniebienne płytki stymulacyjne. Sądzę, że stomatolodzy w Polsce mają w tym zakresie odpowiednią wiedzę, jednak brak im umiejętności praktycznych, te „zarezerwowane” są dla specjalistów z ortodoncji.