Od projektowania kształtu implantu do harmonijnie pięknego uśmiechu. Rekonstrukcja braku uzębienia z częściowo wyjmowanymi protezami

Nasz uśmiech jest częścią naszej tożsamości. Odtworzenie cech uśmiechu pacjenta z brakiem uzębienia stanowi największe wyzwanie protetyki dentystycznej.

Przypadek pacjenta

Pacjentka pojawiła się w gabinecie dentystycznym i wyraziła życzenie odbudowy górnej i dolnej szczęki. U pacjentki stwierdzono wysoką linię uśmiechu i krótką górną wargę. W żuchwie stwierdzono ostry zanik kości. Dla kontrastu górna kość wyrostka zębodołowego okazała się nadmiernie wydatna. W procesie ustalania najlepszego sposobu leczenia dla optymalnego spełnienia indywidualnych potrzeb pacjentki wyjaśniono jej, czym jest rekonstrukcja stała. Rekonstrukcje, które są częściowo wyjmowane (lub częściowo umocowane), można umocować w ustach pacjenta i wciąż mają one przewagę nad rozwiązaniami, których nie można wyjmować (np. w zakresie higieny). W opisanym przypadku zdecydowano się wykorzystać częściowo wyjmowana protezę opartą na implantach – opcję leczenia o ugruntowanej pozycji, która z sukcesami wykorzystuje się od dziesięcioleci. Zespół postanowił wprowadzić sześć implantów do szczeki górnej pacjentki i cztery do żuchwy.

Procedura w laboratorium dentystycznym

Po zintegrowaniu implantów z kością pobrano wycisk. Szczegółowe planowanie protetyczne ujawniło, że stworzenie protezy będzie nie lada wyczynem. Z powodu wydatnej kości wyrostka zębodołowego w szczęce górnej dostępna do rekonstrukcji protetycznej przestrzeń pionowa była ograniczona. Wymiar pionowy w żuchwie był odpowiednio duży. Ten właśnie problem najbardziej zaprzątał nasze myśli. Nadbudowa musiała zostać umiejętnie użyta, żeby zmniejszyć ten brak równowagi. Jednak istniały również inne problemy do rozwiązania: wyraźna dynamika ust pacjentki stwarzała dodatkowe problemy w osiągnięciu...