Wykorzystanie nowego systemu pilników rotacyjnych w codziennej praktyce endodontycznej

Przypadek I

Pacjent, lat 62, zgłosił się z powodu dolegliwości bólowych w okolicy zęba 36. W wywiadzie pacjent podawał występowanie dyskomfortu podczas nagryzania zęba 36 i wystąpienie krótkich epizodów bólu samoistnego. Dolegliwości utrzymywały się od około 2 miesięcy. W badaniu wewnątrzustnym stwierdzono rozległe wypełnienie klasy II wg Blacka na powierzchni dystalnej, nieszczelne w okolicy przydziąsłowej i na powierzchni żującej. Badanie przedsionka jamy ustnej w okolicy zęba 36 nie wykazało żadnych nieprawidłowości. W toku dalszego badania stwierdzono: test opukowy (+), test żywotności przy pomocy chlorku etylu (-). Zlecone zdjęcie rtg. wykazało rozległe wypełnienie na powierzchni dystalnej sięgające komory miazgi, brak zmian w tkankach OKW. Zdjęcie rtg. wykazało również niedopełnione kanały mezjalne, nieszczelne wypełnienie oraz zmiany w tkankach OKW przy korzeniu mezjalnym, jak i w okolicy furkacji zęba 37 (ryc. 8). Ze względu na zdecydowaną reakcję bólową podczas wykonywania testu opukowego w zębie 36 podjęto decyzję o jego leczeniu. W pierwszym etapie leczenia przygotowano ząb do leczenia endodontycznego: usunięto nieszczelne wypełnienie, oczyszczono z próchnicy i odbudowano utracone tkanki zęba. W następnym etapie założono koferdam i opracowano komorę zęba w celu uzyskania dostępu do kanałów korzeniowych (ryc. 9). W trakcie opracowywania komory stan miazgi zakwalifikowano jako martwicę częściową (necrosis pulpae partialis). Przy pomocy mikroskopu zlokalizowano ujścia trzech kanałów korzeniowych: dystalnego (D) oraz mezjalnego językowego (ML) i mezjalnego policzkowego (MB). Długość kanałów korzeniowych oznaczono przy użyciu endometru. Wyniosła ona kolejno: D – 20,5 mm, ML – 18,5 mm i MB – 19 mm. Kanały opracowano wstępnie przy użyciu narzędzi ręcznych do rozmiaru 20 wg ISO, wykonując tzw. ścieżkę dostępu (glide path) dla narzędzi ro...