Technika lingwalna. Ocena zmian morfologii łuków zębowych w odniesieniu do zamierzonego rezultatu. Porównanie metodami anaglifową i kinematograficzną

Streszczenie: Wstęp zawiera ogólny opis leczenia techniką lingwalną, z komentarzem autorów. Cele niniejszej pracy to przedstawienie przypadku, a także ocena zmian morfologii łuków zębowych w odniesieniu do zamierzonego rezultatu. Przedstawiono opis przypadku – leczenia dorosłej pacjentki aparatem wykonanym w systemie Incognito 3M Unitek.
Modele zębowe skanowano za pomocą skanera optycznego do materiałów fotograficznych. Skanowaniu poddawano łuki zębowe w płaszczyźnie zgryzowej modeli:„sprzed leczenia”,„po leczeniu”i roboczego modelu„setup”. Za pomocą techniki stosowanej w stereofotografii nakładano obrazy skanowanych łuków zębowych, a wyniki obrazowano w postaci obrazów anaglifowych czerwono-niebieskich, a także migających naprzemiennie – obrazów kinematograficznych. Porównywano modele„sprzed leczenia”i„po leczeniu” oraz modele„setup”i„po leczeniu”. Dzięki nakładaniu obrazów szczegółowo opisano zakres przemieszczeń zębów w płaszczyźnie zgryzu osiągnięty w trakcie leczenia, a także porównano zamierzony efekt z efektem końcowym. Model „po leczeniu” różnił się od modelu „setup” tylko nieznacznie. Obydwie techniki: anaglifowa i kinematograficzna, nadają się do porównywania obrazów płaskich, ale łatwiejsza do oceny wzrokowej i wykrywania szczegółów zmian jest metoda kinematograficzna.

Słowa kluczowe: technika lingwalna, superimpozycja, anaglif, metoda kinematograficzna, skanowanie

Ortodoncja lingwalna jest pojęciem określającym spójną technikę leczenia ortodontycznego, która umożliwia korekcję wady zgryzu za pomocą elementów mocowanych do„wewnętrznej”strony zębów (powierzchnia podniebienna zębów górnych i językowa zębów dolnych). Takie umiejscowienie aparatu zapewnia maksymalnie dyskretny proces leczenia i w tym jest upatrywana główna zaleta tej techniki. Specjalnie unikamy sformułowania„...