Terapia lekami z grupy bisfosfonianów jako przyczyna martwicy kości szczęk

BRONJ czy MRONJ?

W 2014 roku został wprowadzony nowy termin określający martwicę kości szczęk związaną z przyjmowaniem leków – MRONJ (Medical Related Osteonecrosis of Jaw). W skład tej jednostki chorobowej oprócz BRONJ (Bisphosphonates Related Osteonecrosis of Jaw) wchodzi również martwica spowodowana poprzez inne leki antyresorpcyjne (np. denosumab – ludzkie przeciwciało monoklonalne) oraz leki antyangiogenne [8]. Predyspozycje do wystąpienia martwicy kości szczęk można wyjaśnić zwiększoną szybkością ich przebudowy w porównaniu do innych kości szkieletu. Badania wykonane na zwierzętach dowodzą zmniejszenia obrotu kostnego podczas terapii lekami antyresorpcyjnymi i antyangiogennymi. Ważnym czynnikiem indukującym ONJ (Osteonecrosis of Jaw) jest stan zapalny manifestujący się chorobą przyzębia lub zapaleniem tkanek okołowierzchołkowych. ONJ częściej występuje w żuchwie (73%) niż w szczęce (22,5%), jednak może dotyczyć również obu szczęk (4,5%) [8]. Zauważono również dwukrotnie zwiększone ryzyko wystąpienia martwicy u pacjentów użytkujących protezy. Czynniki ryzyka, które mogą inicjować powstanie ONR, zebrano w tab. 2 i 3.