Uproszczona metoda cyfrowa wykorzystana w leczeniu pacjentki po okresie pokwitania z wadą zgryzu klasy III i obustronnym zgryzem krzyżowym

Streszczenie: Jedno- i obustronny zgryz krzyżowy należą do najczęstszych wad zgryzu w populacji światowej. Zwlekanie z korekcją tego typu wad zgryzu do czasu częściowego lub całkowitego skostnienia szwów powoduje, że u dorosłych pacjentów zachodzi konieczność leczenia operacyjnego. W ciągu ostatnich lat zastosowanie aparatów z wykorzystaniem miniśrub osadzonych w podniebieniu zauważalnie wydłużyło okno czasowe, w którym możliwa jest korekcja tego typu zmian. W niniejszym opisie przypadku ukazujemy, jak można skorygować szkieletową wadę zgryzu kl. III u młodej kobiety, połączoną z obustronnym zgryzem krzyżowym tylnym, za pomocą szybkiego ekspandera zakotwionego na miniimplantach oraz – w fazie wykończenia – stałego aparatu ortodontycznego. Zabieg osadzania śrub w podniebieniu był wspomagany przy użyciu wydrukowanego cyfrowo szablonu chirurgicznego, a aparat założono na tej samej wizycie dzięki zastosowaniu oprogramowania do obróbki sterowanej cyfrowo i systemu Easy Driver^®. Obrazy CBCT ukazują, w jaki sposób uzyskano ekspansję ortopedyczną szczęki, nie wpływając ujemnie na stan zębów stałych. Niniejszy opis przypadku ma na celu zademonstrowanie, jak łatwe i przewidywalne może być leczenie tego typu przypadków, z możliwością uzyskania optymalnych wyników estetycznych i funkcjonalnych, nawet po zakończeniu okresu wzrastania.
Słowa kluczowe: zgryz krzyżowy, klasa III, szablon chirurgiczny

Wstęp

Według naszych wcześniejszych badań, u około 13% młodych ludzi stwierdza się obustronny zgryz krzyżowy tylny (1). Korekcja tego zaburzenia w przypadkach, gdy u podłoża leży nieprawidłowy rozwój szczęki, polega na zastosowaniu aparatu do szybkiej ekspansji podniebienia (2-5). Jednakże ten rodzaj aparatu jest znacznie bardziej skuteczny, gdy zostaje zastosowany przed osiągnięc...