Leczenie implantoprotetyczne po urazie w strefie estetycznej

Urazy zębów i tkanek je otaczających są jednymi z najczęściej występujących urazów okolicy twarzoczaszki (od około 4 do nawet 33% według Lewandowskiego, ok. 4,5% wg Lam). Zwykle dotyczą one dzieci i młodzieży, a u dorosłych najwięcej wypadków, w czasie których dochodzi do uszkodzenia zębów, zdarza się między 21. a 30. rokiem życia. U osób w wieku dojrzałym urazowe uszkodzenia zębów występują głównie u mężczyzn, co związane jest z uprawianiem kontaktowych sportów i ze skłonnością do agresywnego zachowania (według Arabskiej-Przedpełskiej między 19.-21. r.ż. powodami urazów są sport lub bójki, a powyżej 23. r.ż. – wypadki komunikacyjne) (1-4). Według Andreasena u osób dorosłych urazy spowodowane są popchnięciem lub uderzeniem i występują zwykle w czasie wolnym (5). Czynnikami predysponującymi do wystąpienia urazu są również: wady zgryzu (np. nadmierny nagryz poziomy), nadwaga i otyłość oraz choroby, np. padaczka (6-7). Obrażenia dotyczą najczęściej zębów przednich górnych, a następnie dolnych, mogą również dotyczyć zębów w odcinkach bocznych (3, 8). Urazy zębów mlecznych wiążą się częściej z uszkodzeniem otaczających je tkanek, natomiast w przypadku uzębienia stałego dotyczą przeważnie samych zębów. Jest to związane z warunkami anatomicznymi – zęby mleczne otoczone są niewielką ilością elastycznej tkanki kostnej, przez co są bardziej podatne na wybicie. Sztywne połączenie zębów stałych z większą ilością tkanki kostnej w trakcie urazu prowadzi do złamań korony i korzenia (9). Pierwszą i najczęściej stosowaną klasyfikacją dotyczącą urazowych uszkodzeń zębów jest klasyfikacja Ellisa. Autor podzielił uszkodzenia zębów na 9 klas: I – złamanie korony w obrębie szkliwa, II – złamanie korony w obrębie szkliwa i zębiny, III – złamanie korony zęba z obnażeniem ...