Leczenie implantoprotetyczne po urazie w strefie estetycznej

Zęby 13, 12, 11 oraz 42 przeleczono endodontycznie, założono wkłady koronowo-korzeniowe z włókna szklanego (fot. 6). Wyko­nano uzupełnienie tymczasowe z materiału PMMA w odcinku 13-21 (fot. 7), ząb 42 zaopatrzono ostatecznym uzupełnieniem pełnoceramicznym (e.max), a ząb 37 odbudowano materiałem kompozytowym. Po półrocznym okresie osteointegracji implantu zdjęto tymczasowy most, założono śrubę gojącą i ponownie założono most. Po dwóch tygodniach wykonano uzupełnienia ostateczne pełnoceramiczne (e.max) na zębach 13, 12, 11 i w pozycji implantu 21 na łączniku z tlenku cyrkonu (fot. 8-11). Pacjent został poinformowany o konieczności utrzymywania reżimu higienicznego (płukanie jamy ustnej Eludrilem 2 razy dziennie przez 2 tygodnie). Wizyty kontrolne po miesiącu, a następnie po 2 miesiącach i pół roku wykazały brak objawów stanu patologicznego w okolicy przeleczonych endodontycznie zębów oraz w okolicy implantu. Kontrola radiologiczna po 2 latach (pantomogram) nie stwierdziła zmian patologicznych (fot. 12).

Dyskusja

Urazy zębów rzadko dotyczą pojedynczego zęba, dlatego schemat leczenia izolowanego urazu nie zawsze jest właściwy dla zębów sąsiednich. Osiągnięcie i utrzymanie satysfakcjonujących wyników leczenia urazów zębów jest wyzwaniem dla lekarza i często wymaga interdyscyplinarnej współpracy specjalistów. W opisanym wyżej przypadku pacjent wymagał leczenia zachowawczego, endodontycznego, protetycznego oraz chirurgiczno-implantologicznego. W leczeniu złamań zębów bez obnażenia miazgi, jak obrażenia zęba 37 opisanego u pacjenta, zadowalające efekty estetyczne i funkcjonalne uzyskuje się dzięki minimalnej preparacji brzegów złamania, zastosowaniu systemów wiążących oraz materiałów kompozytowych (5, 11, 13-14). Przy leczeniu złamań koron zębów z obnażeniem miazgi można wyróżnić różne wzorce postępowania, zależne od wielkości obn...