Wpływ parafunkcji na powstawanie dysfunkcji układu ruchowego narządu żucia – przegląd piśmiennictwa
Czynnikami miejscowymi są wszelkie urazy, nieprawidłowe warunki zwarciowe (przeszkody okluzyjne, wady zgryzu), nieprawidłowości uzębienia i przyzębia, wszelkie braki zębowe, a szczególnie utrata zębów w strefach podparcia, impulsacja związana z bólem głębokim, a także aktywność parafunkcjonalna mięśni narządu żucia (2, 3, 9). Jak już wcześniej wspomniano, ta ostatnia uznawana jest za podstawową przyczynę zaburzeń czynnościowych narządu żucia (1-3, 12). Z kolei dysfunkcje należą do najczęstszych i najbardziej znaczących czynników etiologicznych nabytych nieprawidłowości morfologicznych i czynnościowych narządu żucia (4). Kluczową i destrukcyjną rolę w rozwoju dysfunkcji narządu żucia odgrywa działanie sił. Szczególne znacznie mają te siły, które przekraczają możliwości adaptacyjne US. Powstają one w wyniku wzmożonego napięcia mięśni narządu żucia w sytuacjach stresogennych i podczas wykonywania parafunkcji (2). Stres jest więc głównym czynnikiem odpowiedzialnym za występowanie zaburzeń w zwarciu, parafunkcji oraz dysfunkcji układu stomatognatycznego (6, 9, 11).
Kup prenumeratę czasopisma "TPS - Twój Przegląd Stomatologiczny" na dlaspecjalistow.pl.
Rozwój cywilizacyjny i wzrastające tempo życia codziennego powodują zwiększone narażenie na stres psychosocjalny (1, 5, 9). Towarzysząc nam codziennie w pracy i w życiu prywatnym, przyczynia się do powstawania nie tylko chorób układu krwionośnego, pokarmowego czy oddechowego. Wpływa również na wzrost napięcia mięśni układu stomatognatycznego i powoduje rozwój dysfunkcji narządu żucia. Czynniki psychologiczne odgrywają więc ważną rolę w etiologii dysfunkcji narządu żucia (DNŻ). Różni pacjenci różnie reagują na otaczające czynniki stresogenne (5, 9). Badania pokazują, że u części osób nie pojawiają się żadne objawy lub są [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
