Ocena wpływu zastosowania hydrożelowego preparatu owocystatyny na poprawę stabilności miniimplantów ortodontycznych umieszczanych w żuchwie – doniesienie wstępne

Streszczenie: Celem pracy było ustalenie wpływu owocystatyny na stabilność miniimplantów (TISAD) w żuchwie, coraz częściej stosowanych jako metoda wzmacniania zakotwienia u pacjentów dorosłych. Wydaje się, że pokrycie powierzchni TISAD omawianym wyciągiem może pozytywnie wpływać na ich odsetek przetrwania i stabilność pierwotną.

Słowa kluczowe: mikroimplanty ortodontyczne, wzmacnianie zakotwienia, owocystatyna

Konwencjonalne zakotwienie (wewnątrz-/zewnątrz­ustne) u osób dorosłych często jest niedostateczne, a jego utrata powyżej 2 mm potrafi całkowicie zniweczyć zamierzony efekt ortodontyczny [1]. Wobec tego niemal wszystkie przesunięcia zębowe, zwłaszcza u pacjentów dorosłych, wymagają kontroli i wzmocnienia zakotwienia, które w ortodoncji definiuje się jako opór wobec niepożądanego ruchu zębów [2]. Wzmocnienie zakotwienia metodami konwencjonalnymi powoduje jego utratę o medianie -2,4 mm (95% CI = od -2,9 do -1,8 mm, p = 0)  [3]. Osłabienie tego efektu uzyskuje się, aplikując tymczasowe, wewnątrzustne, szkieletowe elementy oporowe, czyli TISAD (ang. Temporary Intraoral Skeletal Anchorage Device). Do największych zalet ich stosowania zalicza się – oprócz przeniesienia sił reakcji na tkanki szkieletowe – skrócenie czasu terapii, brak obciążenia ozębnej zębów oporowych, redukcję ryzyka resorpcji wierzchołków korzeni i zwiększenie limitu przesunięć zębowych, szczególnie u pacjentów niewspółpracujących i dorosłych z licznymi brakami zębowymi czy ze skomplikowanymi zaburzeniami okluzji [4-6]. Główną wymienianą w pracach oryginalnych wadą TISAD jest ich przedwczesna utrata. Reynders i wsp. [7] wskazują odsetek niepowodzeń na poziomie 20%, a Schatzle i wsp. [8] – 16,4%. Badania Antoszewskiej i wsp. [9] wykazały wprawdzie wysoki odsetek powodzeń (93,43%), ale w materiale znaleziono liczne czyn...