Wykorzystanie wycisków cyfrowych – uzupełnienia protetyczne
Skanowanie wewnątrzustne w implantologii
Skanowanie wewnątrzustne znajduje zastosowanie również w przypadku leczenia implantoprotetycznego. Badania dowodzą, że pozycje pojedynczego analogu implantu w modelu wirtualnym, modelu wydrukowanym na podstawie skanu wewnątrzustnego oraz w modelu odlewanym z konwencjonalnego wycisku różnią się od siebie. Różnice te mogą wynikać z głębokości umieszczenia platformy implantu, rodzaju użytego skanera czy momentu obrotowego podczas dokręcania transferu wyciskowego do implantu. Dodatkowo w przypadku konieczności cyfrowej produkcji modelu roboczego może dochodzić do niedokładności dopasowania analogu implantu wewnątrz modelu (8, 16). Dane z piśmiennictwa pokazują, że dokładność wycisków cyfrowych w przypadku planowania stałego uzupełnienia protetycznego na pojedynczym implancie lub pracy o niewielkiej rozpiętości jest wysoka, a odchylenia mieszczą się w klinicznie akceptowalnych granicach (8, 17).
W przypadku bezzębnego łuku z wieloma implantami nie ma zgody co do wyższości konwencjonalnej techniki wyciskowej zszynowanych transferów na łyżce indywidualnej w porównaniu z wyciskiem cyfrowym. Skanowanie wewnątrzustne pełnego łuku okazało się dokładniejsze od wycisków konwencjonalnych bez szynowania transferów (8, 18, 19). W piśmiennictwie przedstawiono kilka czynników, które mogą wpływać na precyzję skanowania pełnego łuku zębowego z wieloma implantami, takie jak: doświadczenie operatora, długość, kształt i materiał transferów wyciskowych oraz czas użytkowania danego transferu (8, 17, 20-22). Dodatkowo badania wykazały, że w celu prawidłowego przebiegu procesu skanowania niezbędne jest zapewnienie określonych warunków oświetlenia (4, 8, 23, 24). W związku z tym, iż większość badań była prowadzona in vitro, a czynniki takie jak dokładność skanowania, dopasowanie uzupełnienia i jego wpływ [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
