Zastosowanie CBCT w endodoncji. Opis przypadków
Title: Using CBCT in endodontic treatment. A case report
Streszczenie: Rozpoczęcie leczenia stomatologicznego powinno zacząć się od badania podmiotowego oraz przedmiotowego. Gdy sytuacja wymaga leczenia endodontycznego, konieczne jest rzetelne i szczegółowe badanie dodatkowe, jakim jest radiografia. Celowana rentgenodiagnostyka jest zatem niezbędnym elementem do postawienia diagnozy. To na jej podstawie podejmujemy wstępną decyzję oraz kwalifikujemy do leczenia. Dzięki niej możemy ocenić rokowanie leczenia danego przypadku. Jest również ważnym narzędziem do komunikacji z pacjentem (1).
Słowa kluczowe: endodoncja, diagnostyka CBCT
Summary: Starting dental treatment should begin with the gathering of intelligence from the clinical examination as well as patient`s history. When the situation requires endodontic treatment it is necessary accurate and detailed study which is additional radiography. Targeted rentgenodiagnostics is therefore an essential element for diagnosis. It is on the basis of a preliminary decision we make and qualify for treatment. It allows us to assess the treatment outcome of the case. It is also an important tool to communicate with patient.
Keywords: endodontic, CBCT diagnostic
Podstawowym badaniem radiologicznym w stomatologii jest zdjęcie ortopantomograficzne (OPG). Ukazuje ono szereg struktur niezbędnych do ogólnej diagnostyki pacjenta. Radiogramem najczęściej wykonywanym w endodoncji jest zdjęcie zębowe (2). Zaletami tego zdjęcia są: łatwy i szeroki dostęp, duża dokładność oraz niewysoki koszt. Charakteryzuje się niewielką dawką efektywną promieniowania, która wynosi ok. 0,3 mikroSiwerta dla osoby dorosłej i 0,2 mikroSiwerta dla dziecka (3). Literatura podaje dwie główne techniki, za pomocą których wykonuje się ten rodzaj zdjęć: technika kąta prostego (która jest techniką powtarzalną) oraz technika Cieszyńskiego (zwana również techniką dwusiecznej kąta) (2).
Klasyczna radiografia nie w każdym przypadku pozwala na dokładne zobrazowanie badanego obszaru. Na dwuwymiarowych zdjęciach wewnątrzustnych utracony jest wymiar poprzeczny (przedsionkowo-językowy) badanych struktur (2, 4). [...]
