Zastosowanie konglomeratu trójtlenków metali (MTA) w leczeniu kanałowym zębów – wybrane przypadki kliniczne

Opisy przypadków

Przypadek 1

Pacjent, lat 43, zgłosił się z bólem zęba 46.

Z wywiadu wynikało, że dolegliwości bólowe były o miernym nasileniu i trwały od około 3 miesięcy. Pacjent zgłaszał również wzmożony ból przy przyjmowaniu ciepłych pokarmów. Wykonano zdjęcie rentgenowskie celowane na okolicę zęba 46, które wykazało próchnicę wtórną głęboką, sięgającą rogu miazgi, oraz resorpcję zewnętrzną korzenia dalszego (ryc. 1, s. 45).

Leczenie endodontyczne rozpoczęto w dniu zgłoszenia pacjenta. Po otwarciu komory stwierdzono zgorzel miazgi. Komorę przepłukano podchlorynem sodu, a następnie opracowano ujścia kanałów narzędziem maszynowym o zbieżności 8% systemu Endostar 5.

Wyznaczono długość roboczą za pomocą endometru. Do chemomechanicznego opracowania użyto narzędzi ręcznych oraz maszynowych wraz z naprzemiennym płukaniem 5,27-proc. NaOCl i 40-proc. kwasem cytrynowym z aktywacją ultradźwiękową.

Narzędzia ręczne użyte w trakcie leczenia to pilniki typu K, natomiast maszynowe – to pilniki Endostar 5 oraz Mtwo. Kanały opracowano odpowiednio: MB φ 40,6% na 21 mm, ML φ 40,6% na 21 mm, D φ 80 na 18 mm.
Protokół ostatecznego płukania przedstawiał się następująco: 5 ml 5,27-proc. NaOCl z aktywacją UD, 2 ml 40-proc. kwasu cytrynowego z aktywacją UD (ostatnia porcja kwasu bez aktywacji) oraz 2 ml 2-proc. chlorheksydyny.

Korzeń dalszy zamknięto cementem MTA. W związku z brakiem resorpcji kości nie było konieczności zastosowania bariery z kolagenu jako matrycy nośnej dla cementu. Warstwy upakowywanego MTA wynosiły średnio 0,5-1 mm. W celu lepszej kondensacji cementu...