Zastosowanie lasera Er:YAG w leczeniu powiększenia dziąseł spowodowanego przewlekłym przyjmowaniem amlodypiny

Kontrola nastąpiła planowo, po 7 dniach od przeprowadzonego zabiegu. Pacjent zgłaszał niewielkie dolegliwości bólowe (2/10 VAS) tylko przez 3 pierwsze dni, które nie wymagały zastosowania środków przeciwbólowych. Nie odnotowano żadnych incydentów krwawienia pozabiegowego. Ryc. 8 przedstawia wygląd kliniczny rany, której gojenie przebiegało w sposób niepowikłany. Rana była całkowicie pokryta warstwą cienkiego nabłonka z cechami niewielkiego zapalenia i obrzęku ograniczonego wyłącznie do brzegu wolnego dziąsła i brodawek międzyzębowych. Utrzymano nadal dotychczasowe zalecenia higienizacyjne i dietetyczne oraz wyznaczono kolejną wizytę kontrolną w 14. dobie po zabiegu. Stwierdzono wtedy dalszy niezaburzony proces gojenia się oraz niewielki stan zapalny ograniczony do wąskiego rąbka dziąsła brzeżnego (ryc. 9). Poinformowano również pacjenta o dalszej konieczności regularnych (co 3 miesiące) kontroli periodontologicznych i bardzo dobrej higienie jamy ustnej. Wystawiono pacjentowi pisemną informację o zaistniałym powikłaniu periodontologicznym i sposobie jego leczenia oraz poproszono lekarza kardiologa prowadzącego o ewentualną zmianę leku przeciwnadciśnieniowego na preparat o innym mechanizmie działania. Na tej samej wizycie przekazano pacjentowi wynik badania histopatologicznego, które wykazało obecność rozrostu nabłonka wielowarstwowego płaskiego bez cech dysplazji (ryc. 10).

Podsumowanie

Gingiwektomia jest zabiegiem resekcyjnym polegającym na chirurgicznym usunięciu tkanek dziąsłowych i jest najstarszą metodą operacyjną w przyzębiu opisaną już w 1884 roku przez wiedeńskiego lekarza dentystę Robicseka (13). Od tego czasu technika uległa tylko niewielkim modyfi kacjom (Crane i Kaplan w 1931 r. (14) oraz Goldman w 1951 r. (15)) i do dziś wykonuje się ją w niezmienionej formie, z dużym powodzeniem. Do przeprowad...