Zastosowanie preparatów wysoko fluorkowych w próchnicy korzenia zębów – przegląd piśmiennictwa

Próchnica jest procesem patologicznym, umiejscowionym, zewnątrzpochodnym, który prowadzi do proteolitycznego rozpadu i demineralizacyjnych twardych tkanek zęba. Choroba próchnicowa jest obecnym na całym świecie, szeroko rozpowszechnionym problemem zdrowotnym, zaliczanym do chorób społecznych (1). Program Zdrowia Jamy Ustnej WHO określa priorytety dotyczące zdrowia jamy ustnej, a wśród nich wymienia się między innymi odżywianie w aspekcie diety przeciwpróchnicowej oraz prawidłową higienę jamy ustnej. Za podstawową metodę zapobiegania chorobom jamy ustnej uznaje się oczyszczanie zębów co najmniej dwa razy dziennie, podejmowane od wyrznięcia pierwszego zęba mlecznego i kontynuowane przez całe życia człowieka (2-3).

Za rozwój próchnicy odpowiedzialne są cztery główne czynniki:

• próchnicotwórcza flora bakteryjna w formie biofilmu, mająca zdolność fermentacji i obniżania pH jamy ustnej (głównie Streptococcus mutans),
• podatność tkanek zęba, która jest powodowana nieprawidłową budową twardych tkanek i mniejszym stopniem mineralizacji,
• węglowodany i wytworzone z nich kwasy,
• czas potrzebny na działanie ww. czynników (4-5).

Szczególnie narażone na powstawanie próchnicy są osoby, u których zaburzone jest wydzielanie śliny, osoby z zaburzeniami gospodarki mineralnej oraz osoby z nadmierną podażą cukrów i kwasów w diecie.

W zależności od umiejscowienia próchnicę można podzielić na dwa rodzaje:

• próchnicę korony zęba,
• próchnicę korzenia.

Kup prenumeratę czasopisma "TPS - Twój Przegląd Stomatologiczny" na