Zastosowanie toksyny botulinowej w leczeniu bruksizmu − przegląd piśmiennictwa

Do objawów bruksizmu należą zmiany w mięśniach żucia − spastyczność, zwiększone napięcie. Towarzyszącymi objawami są także sztywność karku, bóle głowy i kręgosłupa oraz przewlekłe zmęczenie (11).

Zmiany w pobudliwości wrzecion mięśniowo-nerwowych − receptorów reagujących na zmiany napięcia i rozciąganie mięśni – powodują reakcję nawet po zaprzestaniu ruchu. Przeciążenie mięśni skutkuje reakcją bólową (11).

Należy pamiętać, że leczenie bruksizmu powinno być ukierunkowane na eliminację czynników etiologicznych − co stanowi terapię defi nitywną. Iniekcje botoksu są terapią wspomagającą, nie prowadzą do trwałej relaksacji mięśni, dlatego nie są leczeniem pierwszego wyboru (12).

Toksyna botulinowa

Toksyna botulinowa jest silną neurotoksyną produkowaną przez beztlenowe bakterie Clostridium botulinum, Clostridium butyrricum, Clostridium argentinensis i Clostridium barati (13). W ostatnich latach, dzięki inżynierii genetycznej udało się stworzyć syntetyczne formy botoksu. Nie są jeszcze dostępne do powszechnego użytku, ale przejawiają duży potencjał w leczeniu różnych schorzeń (14).

Pierwsze udokumentowane zastosowanie kliniczne botoksu miało miejsce w 1977 roku, kiedy dr Alan B. Scott podawał oczyszczoną toksynę (Oculinum) do mięśni zewnątrzgałkowych w celu leczenia zeza u dzieci (15).

Toksyna botulinowa występuje w postaci ośmiu serotypów oznaczanych literami A.H. Rdzeń botuliny jest zbudowany z łańcuchów polipeptydowych – lekkiego (50 kDa) i ciężkiego (9100 kDa), połączonych wiązaniem dwusiarczkowym (16, 17). Typ A odznacza się najsilniejszym i najdłuższym działaniem ...