Postępowanie z zatrzymanymi drugimi zębami trzonowymi u pacjentów w wieku rozwojowym – opisy przypadków

Streszczenie: Wyrzynanie to proces związany z osiowym przemieszczeniem zęba aż do osiągnięcia płaszczyzny okluzyjnej. Zaburzenie wyrzynania jest powszechnym problemem, najczęściej dotyczącym trzecich zębów trzonowych. Zjawisko zatrzymania drugich zębów trzonowych w literaturze opisywane jest z częstością 0,2-3%. Artykuł zawiera opis trzech przypadków związanych z zaburzeniem wyrzynania drugich zębów trzonowych górnych i dolnych. U pacjentów stosowano leczenie ortodontyczne oraz ortodontyczno-chirurgiczne, zwracając uwagę na możliwie szybkie rozpoznanie nieprawidłowości i wdrożenie terapii.

Słowa kluczowe: zaburzenie wyrzynania, zatrzymane zęby trzonowe, leczenie ortodontyczne, drugie zęby trzonowe

Wyrzynanie to proces polegający na osiowym ruchu zęba z miejsca rozwoju zawiązka do osiągnięcia funkcjonalnej pozycji w łuku w kontakcie z zębem przeciwstawnym [1, 2]. Istnieje wiele czynników, które mogą ten proces zaburzyć, doprowadzając do zatrzymania zęba. W praktyce klinicznej najczęściej można spotkać: zatrzymane trzecie zęby trzonowe, kły w szczęce oraz dolne drugie zęby przedtrzonowe [2, 4]. Zjawisko zatrzymania drugich stałych zębów trzonowych jest opisywane w literaturze z częstością 0,2-3% [2-4]. Zwykle problem ten występuje w żuchwie, jednostronnie, po stronie prawej u pacjentów płci męskiej [4-7]. Mechanizm wyrzynania zębów trzonowych od pozostałych stałych zębów odróżnia brak mlecznych odpowiedników. Zawiązki stałych zębów trzonowych rozwijają się dystalnie na końcu listewki zębowej [5]. Wśród czynników etiologicznych zatrzymania drugich stałych zębów trzonowych należy wymienić: brak miejsca w łuku oraz skróconą jego długość [1, 3, 4], nieprawidłowe położenie zawiązka (mezjalne nachylenie) [4, 6], anomalie w budowie szkieletu twarzowej części czaszki, nietypową budowę p...