Zębiak złożony przyczyną zatrzymania zębów stałych – opis przypadku

Podsumowanie

Rozpoznanie zatrzymania zęba powinno rozpoczynać się od zebrania wywiadu lekarskiego z rodzicami dziecka, ze szczególnym uwzględnieniem czasu i kolejności wy­rzynania się zębów stałych, przebytych, nawet niewielkich urazów, do których najczęściej dochodzi w okresie wczesnego dzieciństwa, a o których po pewnym cza­sie zapomina się. Należy ustalić istnienie ewentualnych schorzeń ogólnoustrojowych, zapytać o przyjmowane leki oraz występowanie zaburzeń wyrzynania zębów u pozostałych członków rodziny.

W badaniu wewnątrzustnym często stwierdza się obecność przetrwałych zębów mlecznych z jednoczes­nym brakiem ich stałych następców, a także asymetrię wyrostków zębodołowych, spowodowaną uwypuklają­cym się guzem. W odcinku przednim można niekiedy zauważyć dotylne przechylenie koron siekaczy bocz­nych, spowodowane uciskaniem ich korzeni przez za­trzymane kły (2).

Stwierdzenie w badaniu klinicznym braku zęba stałe­go w łuku po terminie jego fizjologicznego wyrzynania jest wskazaniem do wykonania badania radiologiczne­go (5). Najczęściej wykonywane są zdjęcia pantomogra­ficzne i punktowe. W przypadku konieczności dokład­nego ustalenia położenia zęba zatrzymanego pomocne może być wykonanie kilku zdjęć przylegających z wy­korzystaniem zjawiska paralaksy (6). Aktualnie najlepsze efekty diagnostyczne, szczególnie w przypadku nakła­dania się na obraz zęba innych struktur anatomicznych (zatoka szczękowa, kanał żuchwy, przegroda nosa) za­pewnia badanie CBCT (2, 7). Decyzja o sposobie postępowania leczniczego z zę­bem zatrzymanym musi zostać ustalona wspólnie przez chirurga i ortodontę oraz zaakceptowana przez pacjenta. Usunięcie zęba zatrzymanego jest zabiegiem nieodwra­calnym i dlatego musi być dobrze uzasadnione.

W szczegól...