Dolegliwości bólowe po wizycie u stomatologa osób z zespołem hipermobilności stawów
Zespół hipermobilności stawów, w literaturze nazywany również łagodnym zespołem hipermobilności stawów, pierwszy raz opisany przez Kirka, Ansela i Bywatersa (1), jest dziedziczonym genetycznie schorzeniem tkanki łącznej, które objawia się w narządach ją zawierających. Charakterystyczne objawy zespołu dotyczą narządu ruchu, są to: wiotkość torebek i więzadeł stabilizujących stawy, nadmierna ruchomość stawów predysponująca do występowania bólu stawów, uszkodzeń tkanek miękkich, niestabilności stawów (2). W celu rozpoznania zespołu hipermobilności stawów stosowana jest zmodyfikowana skala Beighton, która obejmuje pięć manewrów (tab. 1).
Każdy dodatni test oznacza jeden punkt, zaś uzyskanie co najmniej czterech punktów jest podstawą do rozpoznania nadmiernej ruchomości stawów u dorosłych. Skala Beighton została wykorzystana w celu opracowania najpowszechniej stosowanych w diagnostyce kryteriów Beighton. Kryteria Beighton obejmują kryteria duże i małe (tab. 2).
Zespół hipermobilności stawów rozpoznaje się, jeżeli spełnione są co najmniej dwa duże kryteria, jedno duże kryterium i dwa małe bądź cztery małe kryteria. Dwa małe kryteria uprawniają do rozpoznania w przypadku, gdy u krewnego pierwszego stopnia rozpoznano pewny zespół hipermobilności stawów (3). [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
