Zmiany w górnych drogach oddechowych po zabiegu chirurgicznie wspomaganego poszerzenia szczęki – przegląd piśmiennictwa

Streszczenie: Chirurgicznie wspomagane poszerzenie szczęki (surgically assisted rapid maxillary expansion – SARME) stosowane jest przy leczeniu szkieletowych zaburzeń wymiarów poprzecznych szczęki u pacjentów dorosłych. Procedura ta oprócz poprawy warunków zgryzowych i estetycznych ma również wpływ na czynność układu stomatognatycznego – napięcie mięśni, funkcję języka i warg oraz oddychanie. Celem pracy było zgromadzenie współczesnych wyników badań na temat wpływu SARME na wymiary górnych dróg oddechowych na poziomie jamy nosowej oraz trzech pięter gardła. Do przeglądu piśmiennictwa zakwalifikowano oryginalne prace badawcze opisujące badania, w których zastosowano aparaty poszerzające szczękę, oraz dokonano oceny górnych dróg oddechowych za pomocą rentgenodiagnostyki, tomografii komputerowej, rynometrii akustycznej lub rynomanometrii. Przedstawione wyniki badań zwracają uwagę na wpływ leczenia ortodontyczno-chirurgicznego na struktury przestrzeni laryngologicznej, poprzez zwiększanie ich wymiarów. Długoterminowa stabilność tych zmian wymaga dalszych badań.

Słowa kluczowe: objętość jamy nosowej, drogi oddechowe, szybkie poszerzenie szczęki, chirurgicznie wspomagane poszerzenie szczęki

Procedura szybkiego poszerzenia szczęki (rapid maxillary expansion – RME) jest wykorzystywana w leczeniu deficytu szerokości szczęki. Po raz pierwszy zaprezentowana została przez Angella [1] w 1860 roku, ponownie przedstawiona została przez Haasa [2] ponad 100 lat później. Zwężenie szczęki, oprócz anatomicznych uwarunkowań w postaci zbyt małego rozmiaru szczęki w stosunku do płaszczyzny strzałkowej, stwarza także problemy natury klinicznej. Należą do nich: wysoko wysklepione i wąskie podniebienie, zwężenie łuku, dysproporcja szerokości dolnego i górnego łuku zębowego, zgryz krzyżowy, zgryz otwarty częśc...