Jednostronna dystalizacja zębów trzonowych z wykorzystaniem zakotwienia szkieletowego jako przygotowanie do leczenia alignerami – opis przypadku

Streszczenie: Jednostronna dystalizacja zębów trzonowych to biomechanicznie złożony problem ortodontyczny. Stosuje się ją najczęściej w przypadku asymetrycznego skrócenia łuku zębowego. Współcześnie coraz większą popularnością, zwłaszcza wśród osób dorosłych o wysokich wymaganiach estetycznych, cieszą się prawie niewidoczne alignery. Mają one jednak pewne ograniczenia, dotyczące m.in. właśnie możliwości równoległych przemieszczeń zębów wzdłuż łuku zębowego. W przypadku konieczności uzyskania takich przesunięć niezbędne jest wspomaganie działania nakładek za pomocą częściowych aparatów stałych i dystalizatorów.

Słowa kluczowe: dystalizacja zębów trzonowych, miniimplanty, mikroimplanty, miniśruby, alignery

Celem pracy było zaprezentowanie możliwości jednostronnej dystalizacji zębów trzonowych z wykorzystaniem zakotwienia szkieletowego aparatem typu Slider własnej konstrukcji w łuku górnym oraz sprężyną Locatelli w łuku dolnym, jako etapu przygotowującego pacjenta do leczenia systemem Invisalign (Align Technology, Inc., Santa Clara, CA, USA). Dzięki opisanej metodzie leczenie jednostronnego skrócenia obu łuków zębowych pozwoliło uzyskać wystarczającą ilość miejsca do uszeregowania stłoczonych zębów bez konieczności ekstrakcji.

Jednostronna dystalizacja zębów trzonowych to biomechanicznie złożony problem ortodontyczny. Dokonuje się jej w przypadku asymetrycznego skrócenia łuku zębowego, najczęściej spowodowanego przedwczesną utratą zębów mlecznych i doprzednią migracją pierwszego zęba trzonowego w jednym kwadrancie lub w obu przeciwstawnych [1-4]. Leczenie powstałych w następstwie wady stłoczeń wtórnych oraz odtworzenie miejsca dla kła i/lub drugiego zęba przedtrzonowego wymagają albo asymetrycznej ekstrakcji po stronie zaburzenia, albo dystalizacji zęb...