Leczenie wady zgryzu kl. II u pacjentki w wieku dojrzewania za pomocą połączenia zmodyfikowanego aparatu Twin Block ze stałym aparatem ortodontycznym

Możliwości leczenia były następujące:

Odcinki tylne uzębienia szczęki można było poddać dystalizacji za pomocą wyciągu zewnątrzustnego typu headgear, aby skorygować relację trzonowców i stworzyć przestrzeń do zmniejszenia nagryzu pionowego i poziomego. Chociaż tego typu wyciąg ogranicza wzrost szczęki (13), ma niewielki wpływ na żuchwę (11). Można również zastosować aparaty funkcjonalne, stałe lub ruchome, które mają większy wpływ na żuchwę, a także dobrze kontrolują zarówno górne, jak i dolne łuki zębowe. Jednak obie metody leczenia zależą od współpracy i wieku pacjenta.

Można by argumentować, że ten przypadek można było leczyć tylko za pomocą aparatów stałych wykorzystujących wyciągi międzyszczękowe klasy II; niemniej jednak główną wadą takiego podejścia jest to, że prowadzi ono do wychylenia siekaczy szczęki, a korekcja relacji trzonowców do klasy I może być trudna do osiągnięcia i nie daje efektu szkieletowego. Poza tym w leczeniu można zastosować ekstrakcję zębów przedtrzonowych, ale ma ona minimalny wpływ na cofnięcie żuchwy i może prowadzić do zwiększenia nagryzu pionowego.

Pacjentka była bardzo zmotywowana, a poczyniwszy osobiste rozeznanie, była świadoma możliwości leczenia. Poprosiła o pełne leczenie, licząc na poprawę profilu twarzy.

Po dokładnym badaniu klinicznym, zapoznaniu się z dokumentacją, rozważeniu motywacji i oczekiwań pacjentki ustaliliśmy kolejne etapy leczenia.

Przeczytaj wszystkie artykuły z czasopisma ORTODONCJA W PRAKTYCE

Główne cele I fazy leczenia (aparat stały na łuku górnym) były następujące: