Odstąpienie od leczenia lub niepodjęcie leczenia przez lekarza w aspekcie prawnym

W przypadku gdy lekarz wykonuje swój zawód w ramach stosunku pracy lub w ramach służby, zgody na takie postępowanie musi udzielić jego przełożony. Od leczenia odstępuje lekarz, a nie podmiot leczniczy. Źródłem tego prawa są przepisy regulujące zasady wykonywania zawodu lekarza, a nie działalności leczniczej. Konieczność uzyskania zgody od przełożonego wynika z Kodeksu pracy, zgodnie z którym za ewentualną szkodę wyrządzoną przez pracownika odpowiada pracodawca. Wymóg ten pozwala pracodawcy ocenić zasadność odmowy leczenia i zapobiec ewentualnym nieprawidłowościom, które mogłyby skutkować odpowiedzialnością cywilną lub karną. Przepisy nie narzucają formy odmowy – każda jej postać jest zgodna z literą prawa. Biorąc pod uwagę ten fakt, wydaje się, że odmowa zadeklarowana ustnie, połączona z udzieleniem niezbędnych informacji i ze wskazaniem odpowiednich miejsc będzie zgodna z prawem. Zwyczajowo jednak takie informacje przekazuje się na piśmie z uwagi na możliwość wielokrotnej analizy tekstu, rozwianie wątpliwości oraz uzyskanie potwierdzenia odbioru i zapoznania się z treścią odmowy przez pacjenta. Taki dokument może stanowić załącznik do dokumentacji medycznej.

Kup prenumeratę czasopisma "TPS - Twój Przegląd Stomatologiczny" na dlaspecjalistow.pl.

Artykuł 7 Kodeksu Etyki Lekarskiej stwierdza: „w szczególnie uzasadnionych wypadkach lekarz może nie podjąć się lub odstąpić od leczenia chorego, z wyjątkiem przypadków niecierpiących zwłoki. Nie podejmując się leczenia albo odstępując od niego, lekarz winien wskazać choremu inną możliwość uzyskania pomocy lekarskiej”. Uzasadnione przyczyny niepodjęcia przez lekarza działań zawodowych to sytuacje wynikające z konf...