Recepty lekarskie po zmianie przepisów

Jednym z uprawnień zawodowych lekarzy dentystów jest prawo do wystawiania recept dla pacjentów. Czynność ta jest związana z udzielaniem świadczenia zdrowotnego. Dentysta może ordynować: leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, które są dopuszczone do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej, oraz wyroby medyczne, wyposażenie wyrobów medycznych, wyroby medyczne do diagnostyki in vitro, wyposażenie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz aktywne wyroby medyczne do implantacji. Co do zasady, wystawienie recepty powinno być poprzedzone badaniem pacjenta i stanowić opartą na wiedzy medycznej adekwatną reakcję na stwierdzony stan faktyczny (rozstrój zdrowia). Recepta stanowi generalnie podstawę dla pacjenta do otrzymania leku za zapłatę jego wartości, a w określonych wypadkach – do otrzymania refundowanego leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego. Wystawienie każdej recepty ma charakter sformalizowany i podlega regulacjom prawnym. Podstawowym aktem prawnym dotyczącym wystawiania recept lekarskich jest Ustawa z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2211 z późn. zm.). Ustawa Prawo farmaceutyczne została znowelizowana w marcu 2018 r. (Dz.U. z 2018 r., poz. 697) m.in. w zakresie zasad wystawiania recept. Powyższa nowelizacja obowiązuje od 18 kwietnia 2018 r. Ponadto na podstawie tej ustawy wydano nowe rozporządzenie recepturowe, tj. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 13 kwietnia 2018 r. w sprawie recept lekarskich (Dz.U. z 2018 r., poz. 745), zwane dalej rozporządzeniem kwietniowym. Rozporządzenie to weszło co do zasady w życie 18 kwietnia 2018 roku (jednakże niektóre regulacje, w tym załącznik nr 8 dotyczący sposobu budowy numeru nadawanego, będą obowiązywały od 17 października 2018 r.). Rozporządzenie kwietniowe określa: