Resorpcja zewnętrzna przyszyjkowa jako powikłanie wybielania zębów z żywą miazgą

Opis przypadku

25-letnia pacjentka zgłosiła się do Poradni Chorób Przyzębia Uniwersyteckiej Kliniki Stomatologicznej (UKS) w Krakowie skierowana przez lekarza dentystę w celu konsultacji i objęcia ewentualnym leczeniem z powodu zmiany rozrostowej dziąsła brzeżnego w okolicy zęba 42.

Według informacji uzyskanych z badania podmiotowego zmiana pojawiła się około miesiąca wcześniej, wykazywała tendencję do stopniowego powiększania się, była niebolesna, krwawiąca podczas szczotkowania zębów.

Pacjentkę skierowano do Poradni Stomatologii Zachowawczej z Endodoncją z podejrzeniem resorpcji zewnętrznej przyszyjkowej korzenia zęba 42. Pacjentka nie była obciążona chorobami ogólnoustrojowymi, negowała jakikolwiek uraz tej okolicy w przeszłości, nie była leczona ortodontycznie. Po przeprowadzeniu wnikliwego wywiadu chorobowego stwierdzono, że pacjentka od około 7 lat wybielała zęby bez nadzoru i kontroli lekarza dentysty. Stosowała preparaty 20-35-proc. nadtlenku karbamidu metodą nakładkową, bardzo często na całą noc w cyklach po 2 tygodnie.

W badaniu klinicznym stwierdzono niebolesny guzek brodawki międzyzębowej w przestrzeni pomiędzy zębami 42 i 43, krwawiący przy zgłębnikowaniu sondą periodontologiczną (ryc. 3, 4).

Na językowej powierzchni zęba 42 w okolicy CEJ stwierdzono ubytek tkanek twardych zęba. Ząb 42 wykazywał prawidłową reakcję w badaniu żywotności chlorkiem etylu oraz fizjologiczną ruchomość. Reakcja na opuk pionowy i poziomy była ujemna. Wykonano również badanie periodontologiczne w celu oceny ogólnego stanu tkanek przyzębia. Wykazało ono bardzo dobrą higienę jamy ustnej (API = 10%, PBI = 15%). Pacjentka dysponowała zdjęciem wewnątrzustnym wykonanym...