Leczenie implantoprotetyczne po urazie w strefie estetycznej

Natychmiastowa implantacja w strefie estetycznej jest wyzwaniem ze względu na konieczność uzyskania biologicznej, funkcjonalnej oraz estetycznej zgodności odbudowy. Procedura natychmiastowej implantacji po ekstrakcji zęba została bardzo dobrze udokumentowana za sprawą zachowania architektury tkanek twardych, a także miękkich wokół implantu. Ma to kluczowe znaczenie w przypadkach dotyczących cienkiego biotypu dziąsłowego, który jest bardzo podatny na recesje występujące w trakcie stosowanego leczenia. Właściwe zarządzanie kompleksem przyzębia jest kluczowym elementem skutecznego leczenia implantoprotetycznego w strefie estetycznej (17-19).

Zastosowanie techniki socket seal dzięki przeszczepowi nabłonkowemu pełnej grubości (FGG) z podniebienia umożliwia zachowanie struktury wyrostka zębodołowego. Przy pobieraniu przeszczepu należy zwrócić uwagę, aby cięcia zostały wykonane prostopadle do powierzchni tkanek, a sam przeszczep był wystarczająco gruby – okostna musi pozostać na kości. Stabilizacja przeszczepu uzyskiwana jest początkowo dzięki szwom materacowym poziomym (nić 6-0 lub 7-0). Dociągnięcie nitki podczas zawiązywania węzła powinno być na tyle mocne, aby przeszczep spoczywał szczelnie na dziąśle brzeżnym wokół zębodołu poekstrakcyjnego. Następnie ranę zamyka się pojedynczymi szwami (nić 6-0 lub 7-0) w celu uzyskania perfekcyjnego pierwotnego przylegania tkanek miękkich, aby odcinki dyfuzyjne dla przeszczepu w pierwszych dniach po zabiegu były maksymalnie krótkie. Opisywane pierwotne przyleganie tkanek jest tym bardziej decydujące o sukcesie w przypadku, kiedy przeszczep FGG jest umiejscawiany na błonie zaporowej. Wówczas jedynym źródłem składników odżywczych dla przeszczepianej tkanki są bezpośrednio przylegające otaczające tkanki miękkie w miejscu biorczym. Jednakże w przypadkach, kiedy źródło odżywcze jest niewystarczające, aby utrzymać integralność przeszczepu, dochodzi do częśc...