Wpływ parafunkcji na powstawanie dysfunkcji układu ruchowego narządu żucia – przegląd piśmiennictwa
Diagnostyka
Każde badanie rozpoczyna się zawsze od przeprowadzenia dokładnego wywiadu z pacjentem i wstępnej obserwacji pacjenta. Dodatkowo pacjent jest proszony o wypełnienie ankiety zawierającej pytania o objawy i oznaki TMD (3, 13, 18, 19). W niektórych przypadkach istnieje również konieczność rozmowy z partnerem pacjenta lub z najbliższą rodziną. Parafunkcje bardzo często są wykonywane nieświadomie i większość osób nie zdaje sobie sprawy z ich obecności. W wielu przypadkach nie zauważa niepokojących objawów, które mogą świadczyć o uprawianych nawykach czynnościowych (3, 12). Następnym elementem jest dokładne i starannie przeprowadzone badanie przedmiotowe pacjenta. Obejmuje ono badanie zewnątrzustne i wewnątrzustne mięśni, stawów skroniowo-żuchwowych, uzębienia i błony śluzowej jamy ustnej (3, 8, 10, 12-15). Oceniane jest napięcie mięśni i bolesność palpacyjna w miejscach odpowiadających przyczepom. Dokonuje się analizy występowania bólu oraz trzasków, trzeszczeń i przeskoków w stawie skroniowo-żuchwowym w trakcie granicznych ruchów żuchwy. Następnie ocenie podlega prawidłowość, zakres i wielkość wolnych ruchów żuchwy w trakcie odwodzenia żuchwy, ruchów bocznych i wysuwania żuchwy. W trakcie badania wewnątrzustnego należy zwrócić uwagę na stan błony śluzowej jamy ustnej z uwzględnieniem występowania impresji zębów na policzkach i języku. Następnie dokonuje się analizy zwarcia centralnego i pozacentralnego. Ocenia się stan uzębienia pacjenta, ewentualne braki zębowe, prawidłowości kontaktów zębowych i prowadzeń siecznych oraz kłowych. Poszukuje się ewentualnych przeszkód zwarciowych i objawów patologicznego starcia zębów w postaci tarczek wyświechtania na powierzchniach zębów. Dokonuje się oceny zgryzu i analizy ewentualnej wady zgryzu (3, 8, 10, 12-15). Ocenie podlega również rodzaj typu połykania. (3) [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
