Wprowadzenie zatrzymanego kła górnego do łuku zębowego – opis przypadku

Title: The relocation of an impacted upper canine into the dental arch – a case description
Streszczenie: W artykule opisano zaburzenie o charakterze zatrzymania zęba w szczęce, możliwe przyczyny tego typu nieprawidłowości zębowych oraz sposób postępowania na przykładzie własnego przypadku klinicznego sprowadzenia zęba do łuku zębowego.
Słowa kluczowe: ząb zatrzymany, zatrzymanie zęba całkowite, zatrzymanie zęba częściowe, stożkowa tomografia komputerowa
Summary: The article describes a case of an impacted tooth in the maxilla, the possible causes of this kind of dental disorder, as well as the procedure of the relocation of an impacted upper canine into its proper position in the dental arch based on our own clinical case.
Keywords: impacted tooth, fully impacted tooth, partially impacted tooth, cone beam computer tomography

Zębem zatrzymanym (łac. retentio dentis) nazywa się ząb (mleczny, stały lub nadliczbowy), którego korzeń jest całkowicie uformowany (w świetle obserwacji klinicznych ząb w prawidłowych warunkach rozpoczyna wyrzynanie, gdy rozwój jego korzenia wynosi ¾ całkowitej długości), otwór wierzchołkowy zamknięty oraz minął już termin jego prawidłowego wyrzynania (powyżej 2 lat). Ząb zatrzymany otoczony kością nazywa się zębem zatrzymanym całkowicie (łac. retentio dentis totalis), a ten, który przebił blaszkę kostną wyrostka zębodołowego i znajduje się w tkankach miękkich – zatrzymanym częściowo (łac. retentio dentis partialis). Retencja dotyczy głównie pojedynczych zębów. Mnogą retencję obserwuje się u chorych z zespołem obojczykowo-czaszkowym (zespół Scheuthauera, Marie i Saintona, dysplazja mutacyjna, łac. Dysplasia osteodentalis, łac.