Postępowanie z wrodzonym brakiem bocznych zębów siecznych w szczęce – otwierać czy zamykać przestrzeń?

Streszczenie: Brak siekaczy bocznych szczęki znacznie upośledza estetykę uzębienia. Obecnie w etiologii wrodzonych braków zębowych upatruje się głównie czynniki genetyczne. Zaburzenie to częściej dotyczy kobiet. W przypadku brakujących siekaczy bocznych istnieją dwie możliwości postępowania leczniczego: otwierania bądź zamykania przestrzeni. W obu opcjach widoczne są wady i zalety. Niezależnie od wdrożonego postępowania efekt leczenia musi spełniać wymagania funkcjonalne, estetyczne i periodontologiczne. Celem pracy było przedstawienie pacjentki z wrodzonym brakiem siekaczy bocznych leczonej metodą otwierania przestrzeni z wykorzystaniem zaopatrzenia protetycznego w postaci koron osadzonych na implantach. Materiał stanowiły: karta leczenia pacjentki, fotografie wewnątrz- i zewnątrzustne, modele diagnostyczne oraz zdjęcia rentgenowskie, takie jak: pantomogram i zdjęcie cefalometryczne głowy wykonane przed leczeniem i na koniec leczenia oraz CBCT okolicy zębów przednich szczęki. Nie istnieje jeden uniwersalny protokół postępowania u pacjentów z brakiem siekacza bocznego. Najlepszą metodą leczenia jest każdorazowe dostosowanie planu leczenia do wieku i potrzeb pacjenta, a także istotnych czynników diagnostycznych. Jedną z głównych zalet leczenia implantoprotetycznego braków siekaczy bocznych jest zachowanie tkanek przyległych zębów.

Słowa kluczowe: hipodoncja, boczne zęby sieczne szczęki, otwieranie przestrzeni, zamykanie przestrzeni

Brak górnych bocznych zębów siecznych znacznie upośledza estetykę uzębienia poprzez: diastemę, szpary, nachylenie zębów, przemieszczenie linii pośrodkowej czy przetrwałe zęby mleczne [1]. Problem wspomnianych braków nie należy do rzadkości, albowiem dotyka co piątą osobę z hipodoncją zębów, która z kolei jest najczęstszym typem wad rozwojowych uzębienia [1-3].