Abrazja powietrzna jako alternatywna metoda leczenia stomatologicznego dzieci z zespołem ADHD

Abrazja powietrzna jest metodą uniwersalną, a jednocześnie minimalnie inwazyjną, umożliwiającą oszczędną preparację tkanek zęba. Metoda ta ma bardzo wiele zastosowań, jednakże polecana jest przede wszystkim w opracowaniu ubytków próchnicowych w bruzdach i zagłębieniach na powierzchni żującej zębów, ponieważ ruch wirowy cząsteczek tlenku glinu pozwala na usunięcie tkanki próchnicowej nawet z podcieni (3-5). Bardzo dobrze sprawdza się również w preparacji powierzchni żujących w celu ich lakowania, w zabiegu poszerzonego uszczelnienia powierzchni żującej zębów w odcinku bocznym u dzieci, opracowaniu ubytków klinowych, w usuwaniu starych wypełnień. Wykorzystywana jest także u pacjentów użytkujących stałe aparaty ortodontyczne do bezpiecznego opracowywania ubytków, do usuwania osadu nazębnego, do czyszczenia i zwiększenia retencyjności powierzchni zębów przed przyklejeniem zamków ortodontycznych i stałych retainerów. Metoda ta jest nie do przecenienia w przypadku oszczędnego opracowywania tkanek zęba, gdy mamy do czynienia z defektami szkliwa typu erozja, niewielkie przebarwienia (6).

Liczne zalety abrazji powietrznej, takie jak:

• brak wibracji, nacisku i drgań (brak bezpośredniego kontaktu narzędzia z preparowaną tkanką),
• brak hałasu,
• brak doznań węchowych (zapach palonej tkanki zęba),
• brak bólu podczas opracowywania ubytku,
• brak nadwrażliwości pozabiegowej (zamknięcie kanalików zębiny),
• brak potrzeby stosowania środków znieczulających (w przeważającej większości przypadków),
• brak przegrzewania tkanek zęba,
• brak warstwy mazistej,
• brak uszkodzeń i mikropęknięć szkliwa oraz zębiny,
• bardzo precyzyjne usunięcie tkanki zmienionej chorobowo,
• zwiększenie adhezji wypełnienia do tkanek zęba,
• bezpieczeństwo pracy,
• duża szybkość opracowania ubytków,
• ...