Dr n. med. Agnieszka Machorowska-Pieniążek: Empatia i cierpliwość

Prowadzi Pani praktykę ortodontyczną wspólnie ze swoją mamą – dr n. med. Barbarą Liśniewską-Machorowską. Jak wygląda współpraca? Czy mama jest autorytetem i dzieli się doświadczeniem, czy może córka wprowadza nowości i podąża zupełnie oddzielną drogą zawodową?

Tak, pracujemy razem. Oczywiście, mama jest dla mnie autorytetem, a ja, odkąd pamiętam, chciałam być ortodontą. Jako dziecko leczyłam zęby lalkom, a teraz mogę realizować dawne marzenia „naprawdę”. Odkąd zostałam samodzielnym lekarzem, przypatrywałam się mamie, temu, jak rozmawia ze studentami, bada pacjenta, jak nawiązuje z nim nić porozumienia. W ortodoncji jest to niezmiernie ważna umiejętność, bo pacjent zostaje z nami czasem przez kilka lat, musimy wytworzyć z nim relacje, w której obie strony czują się dobrze. Pacjent musi mieć zaufanie do lekarza, a żeby to osiągnąć, trzeba wielu lat doświadczenia, którego nie zdobywa się na studiach. Mama nauczyła mnie empatii, cierpliwości do pacjenta, spokoju i wczucia się w jego sytuację, zresztą wyszkoliła mnóstwo specjalistów ortodontów, zawsze wkładając w to, co robi, całe swoje serce i umiejętności. Byłabym nieodpowiedzialna, gdybym nie skorzystała z jej doświadczenia. I wciąż, to ja się więcej uczę od mamy niż odwrotnie. W ortodoncji obserwujemy obecnie olbrzymi postęp w zakresie nowych technik leczenia, diagnostyki czy archiwizacji dokumentacji medycznej. Należy korzystać z tego, co ułatwia pracę, przynosi lepszy efekt w leczeniu, mniej obciąża pacjenta. To podejście wymusza nawet u doświadczonych, tak jak moja mama, ortodontów otwieranie się na nowości. Należy jednak podkreślić, że wprowadzanie nowoczesnych rozwiązań terapeutycznych musi być realizowane w oparciu o aktualną wiedzę medyczną, a nie może wynikać wyłącznie z podążania za trendem. W ortodoncji nie ma gotowego „przepisu na wyleczenie pacjenta” – każdy pacjent jest inny i ta zmienność powinna być uwzględnion...