Alergie w protetyce

Metale

Metale i ich stopy są substancjami, które również często wywołują reakcje alergiczne doskwierające w różnych sytuacjach, np. uniemożliwiają noszenie biżuterii. Są wykorzystywane w protetyce jako podbudowy prac stałych, elementy utrzymujące protezy ruchome, a także w implantologii. Na pierwszy plan pod względem zdolności uczulających wysuwa się nikiel, ale reakcję uczuleniową mogą wywołać również: złoto, kobalt, pallad, srebro, rtęć wchodząca w skład amalgamatu, zdarza się także alergia na tytan (8). Stopy podatne na korozję uwalniają duże ilości niklu, a przez to są silnie alergizujące. Metal ten wywołuje kontaktowe zapalnie skóry. Reakcja przez niego wywołana jest dwufazowa: pierwszy etap następuje, gdy czynnik uczulający dostanie się do organizmu i zostanie rozpoznany, a układ odpornościowy zostanie uwrażliwiony na jego obecność. Natomiast drugi etap następuje po ponownej ekspozycji i wtedy pojawiają się objawy kliniczne. Czasami wywołuje objawy reakcji opóźnionej, np. po miesiącu od zacementowania pracy protetycznej. Objawy kliniczne to najczęściej objawy miejscowe: zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, pęcherzykowa wysypka wokół ust, utrata odczuwania smaku, pieczenie błony śluzowej, zapalenie dziąseł i przyzębia, zapalenie kątów ust, bolesność brzegów języka. Zmiany mogą również wystąpić na innych częściach ciała: wyprysk kontaktowy, wysypka na dłoniach, kontaktowe zapalenie skóry oraz objawy ogólne (bóle głowy, migrena, nerwobóle, bóle mięśni, stawów, silne zmęczenie, zburzenia snu, stany depresyjne). Podstawą do zdiagnozowania alergii na nikiel jest wykonanie testów alergicznych. W praktyce należy przed wykonaniem pracy protetycznej zapytać pacjenta o tego typu uczulenia (reakcje na biżuterię, paski, guziki). W przypadku alergii stosuje się stopy alternatywne. Uczulenie na pallad występuje trzy razy rzadziej niż na nikiel, natomiast powoduje al...