Rola antybakteryjnych past do zębów w profilaktyce próchnicy i chorób przyzębia

Riley i Lamont (13) przeprowadzili metaanalizę wpływu past z triklosanem/kopolimerem na stan jamy ustnej. Zawarli w niej 30 różnych badań, w których brało udział 14 835 osób. Wyniki wskazują, że po 6-7 miesiącach stosowania pasty stwierdzono statystycznie istotną redukcję płytki nazębnej na korzyść pasty z triklosanem w stosunku do pasty kontrolnej (wskaźnik Quigley-Hein – 20 badań, 2675 osób, p < 0,00001; Plaque Severity Index – 13 badań, 1850 osób, p < 0,00001; wskaźnik PLI wg Löe-Silness p = 0,03, 2 badania, 140 osób), jak również po 6-9 miesiącach istotną redukcję zapalenia dziąseł (15 badań, 1998 osób, wskaźnik GI p < 0,0001). Nie wykazano natomiast różnic po 30 miesiącach oddziaływania pasty na przyzębie (utrata CAL, 1 badanie, 329 osób) oraz po 30-36 miesiącach na próchnicę koron zębów (3 badania, 6300 osób, p = 0,13). Z kolei pasta z triklosanem/kopolimerem miała istotny wpływ na zmniejszenie próchnicy korzeni zębów (1 badanie, 1357 osób, p < 0,00001).

Ze względu na coraz większą dyskusję związaną z bezpieczeństwem stosowania preparatów z dodatkiem triklosanu organy zajmujące się rejestracją różnych preparatów nie traktują tego chemicznego związku jako substancji stanowiącej zagrożenie ekologiczne lub zagrożenie dla zdrowia człowieka (19).

Do past do zębów dodaje się także dość często chlorheksydynę, która wykazuje skuteczne działanie przeciw bakteriom Gram-dodatnim, Gram-ujemnym, niektórym grzybom i wirusom (20), w małych stężeniach bakteriostatyczne, w wyższych natomiast – bakteriobójcze. Ma ona zdolność penetracji do płytki nazębnej, czego następstwem jest zakłócenie tworzenia biofilmu (21), jak również ma zdolność zapobiegania adhezji bakterii i zmniejszania aktywności enzymu transferazy glukozylowej odpowiedzialnej za produkcję glukanów (22). Chlorheksydyna jest związkiem o ...