Aparat Teuschera w leczeniu kombinowanym klasy II/1 u pacjentów rosnących z pionowym kierunkiem wzrostu – przegląd piśmiennictwa

Pewną modyfikacją może być pominięcie sprężyn torkujących, ale tylko na górne zęby boczne [6, 13].

Akrylowa płyta aparatu Teuschera powinna mieć następujący zasięg:

• Od strony podniebiennej ma przylegać do koron wszystkich zębów górnych i dolnych. W odcinkach bocznych obejmuje powierzchnie podniebienne i językowe koron zębów oraz jest mocno rozbudowana w kierunku podniebienia i dna jamy ustnej, a na wysokości mezjalnych brzegów górnych kłów ulega redukcji i w odcinku przednim w łuku górnego jest mocno ograniczona: akryl pokrywa powierzchnie podniebienne koron górnych zębów siecznych do około 3,5 mm; powierzchnie podniebienne koron ich antagonistów są całkowicie pokryte akrylem [7, 8, 13].
• Obejmuje powierzchnie zgryzowe oraz sieczne zębów. W odcinkach bocznych powinna dochodzić do guzków policzkowych, natomiast w odcinku przednim zasięg akrylu od strony wargowej powinien być następujący: w łuku górnym obejmować około 1,5-2 mm korony klinicznej, w łuku dolnym około 2-3 mm korony klinicznej zębów przednich. Powierzchnie zgryzowe płyty górnej i dolnej nie są płaskie, są w nich odwzorowane powierzchnie żucia zębów bocznych, co stanowi element utrzymujący aparat w jamie ustnej [10, 13].

Płyta aktywatora łączy wszystkie zęby szczęki i pozwala ją traktować jako jednostkę, na którą działa siła wysokiego wyciągu zewnątrzustnego, natomiast wyciąg zewnątrzustny poprawia utrzymanie aparatu czynnościowego w jamie ustnej [6, 8].

Pętla podniebienna, podobna do sprężyny Coffina, stanowi alternatywę wobec rozległej płyty podniebiennej, która występuje w typowych aktywatorach. Ograniczenie masy akrylowej zwiększa komfort użytkowania aparatu przez młodego pacjenta. Pętla często jest wykorzystywana jako mechanizm kontrolujący czynność języka...