Augmentacja tkanek miękkich wokół implantu z wykorzystaniem techniki dowierzchołkowo przesuniętego płata – opis przypadku

Leczenie periodontologiczne

Poszerzenie strefy dziąsła zrogowaciałego z wykorzystaniem APF

Przed zabiegiem pacjentowi pobrano krew z żyły w celu wykonania membran PRF do 6 probówek o pojemności 10 ml, które natychmiast po pobraniu odwirowano w centryfudze przez 12 min z prędkością 2700 obrotów na minutę. Po wykonaniu znieczulenia nasiękowego preparatem artykainy z adrenaliną 1:100 000 w obrębie implantu w pozycji 46 wykonano poziome cięcie zlokalizowane dojęzykowo na szczycie wyrostka zębodołowego oraz odchodzące od niego 2 cięcia przebiegające pionowo do przedsionka jamy ustnej, tworząc płat trapezoidalny (fot. 3). Następnie za pomocą skalpela 15C wypreparowano płat częściowej grubości. Śrubę zamykającą wykręcono, okolicę implantu przepłukano solą fizjologiczną i wprowadzono śrubę gojącą. Pod płat wprowadzono membrany PRF w celu poprawy gojenia tkanki miękkiej. Stabilizację płata śluzówkowo-dziąsłowego w pozycji dowierzchołkowej zapewniono za pomocą szwów węzełkowych (nić monofilamentowa, nieresorbowalna 6-0) po obu jego stronach. Część dokoronową płata ustabilizowano szwami węzełkowymi łączącymi go z dziąsłem zlokalizowanym dojęzykowo oraz szwem podwieszającym na śrubie gojącej  (fot. 4). Po zabiegu zalecono przez 14 dni stosowanie żelu i płukanki do jamy ustnej na bazie dwuglukonianu chlorheksydyny 0,1% 3 razy dziennie. Zakazano oczyszczania mechanicznego miejsca zabiegu. Przebieg gojenia kontrolowano w 7. i 14. dobie po zabiegu. Szwy usunięto po 2 tygodniach. Na wizytach kontrolnych stwierdzono prawidłowe gojenie rany.

Sprawdź inne artykuły z kategorii PERIODONTOLOGIA.

...