Badanie kliniczne nad mechanizmem klasyfikacji zębów zatrzymanych

Płat przyszywa się, przykrywając sprężynę, zaś koniec sprężyny przejściowo mocuje się biernie szwem do łuku. Po tygodniu szwy usuwa się i przeprowadza pierwszą aktywację.

Punkt zakotwienia należy wybrać w zależności od kierunku siły potrzebnej do wyrównania ektopowego/zatrzymanego zęba. Należy umieścić nożyce do ligatury na sprężynie od strony drutu pomocniczego i delikatnie zacisnąć, tworząc wgłębienie na zwoju sprężyny, gdzie zostanie założona ligatura. Zapobiegnie to przesuwaniu się drutu ligatury (ryc. 1a).

Sprężynę trzeba przyciąć tak, by odległość między punktem zakotwienia i końcem sprężyny wynosiła ok. 2 mm. Odległość 2 mm odpowiada sile ok. 0,32 cN (ryc. 1b).

Nożyce do ligatury umieścić ok. 3-4 mm (3-4 zwoje) od końca sprężyny i lekko zacisnąć, nie przecinając drutu, tak by oddzielić odcinek sprężyny długości 3-4 mm, następnie obrócić go o 45°, tworząc pętlę. Umieścić ligaturę w pętli (ryc. 1c).

Drut ligatury podwiązuje się w punkcie zaczepienia. Po czterech tygodniach aparat ze sprężyną należy skrócić o 2 mm, by ją reaktywować. Procedurę tę należy powtarzać, aż ząb się przebije (ryc. 1d).

Kiedy ektopowy ząb już wyraźnie się przebił i zaczep sprężyny EWC® jest dobrze widoczny, należy go ostrożnie oderwać przy pomocy kleszczy Howa lub Weingarta. W razie przypadkowego odklejenia się zaczepu językowego należy przykleić nowy w dokładnie takim samym położeniu podniebiennym.

Ząb będzie przesuwany i derotowany przy pomocy łańcuszka w kształcie litery U. Można teraz przykleić policzkowo zaczep lub zamek w celu kontynuowania ekstruzji (ryc. 1f ).

Przykłado...