„Bene diagnoscitur, bene curatur” – zastosowanie tomografii wolumetrycznej (CBCT) w endodoncji

Konwencjonalna radiografia kompresuje struktury trójwymiarowe do dwuwymiarowego obrazu, pomijając wymiar policzkowo-językowy. Nie widzimy zakrzywienia korzeni w tej płaszczyźnie.

Trudno jest nam zidentyfikować trzeci korzeń w zębach trzonowych żuchwy (7). Nie mamy tez pełnych danych dotyczących wymiarów zmian w obrębie tkanek okołowierzchołkowych. Nie wiemy, jakie jest przestrzenne usytuowanie korzeni zębów względem struktur sąsiednich, przez co mamy mniej danych w czasie planowania zabiegu resekcji, zwłaszcza w zębach, których korzenie znajdują się w bliskim sąsiedztwie kanału żuchwy, zatoki szczękowej czy jamy nosa.

Na zdjęciu widzimy obraz sumacyjny. Dlatego pewne struktury anatomiczne, nakładając się na siebie, komplikują interpretacje zdjęć. Określamy je mianem anatomical noises. Są to zarówno struktury zębowe (zęby sąsiednie, korzenie: policzkowy, mezjalny i dystalny, nakładające się na korzeń podniebienny), ale także struktury sąsiadujące (zatoki szczękowe, kości jarzmowe, otwór ślepy, otwory żuchwowe i wiele innych). Pewna trudność diagnostyczna powoduje niejednokrotnie sama struktura kości wyrostka zebodołowego poprzez niejednoznaczność interpretacyjna obrazu beleczek kostnych, blaszki kortykalnej czy przestrzeni szpikowej. W CBCT dzięki możliwości wizualizacji zadanych struktur w dowolnym przekroju problem interferencji anatomical noises został całkowicie wyeliminowany.

W tomografii wolumetrycznej jesteśmy w stanie nie tylko dokładnie określić liczbę korzeni badanych zębów, ale – co szczególnie cenne – możemy zbadać anatomie ich kanałów korzeniowych. Najbardziej przydatne wydają się przekroje osiowe, a wiec przebiegające prostopadle do długiej osi zębów. Dostarczają one informacji na temat liczby kanałów korzeniowych oraz ich przebiegu – zbieżnym bądź r...