Brak zawiązków siekaczy przyśrodkowych dolnych – cementowanie adhezyjne mostu kompozytowego – opis przypadku

Prawidłowe wykonanie i zacementowanie mostu jest złożone, wymaga dużej precyzji od technika na etapie przygotowania pracy, jak i od lekarza podczas cementowania, gdy musi zostać zachowany odpowiedni protokół. Błędy na jakimkolwiek etapie mogą powodować szybką utratę pracy. Oczywiście na utrzymanie uzupełnienia mają również wpływ inne czynniki, takie jak: higiena jamy ustnej, stan ogólny pacjenta, przyjmowane leki, właściwości użytego materiału oraz doświadczenie lekarza. Istotną cechą jest zachowanie dokładnego przylegania pracy, a co za tym idzie – stosowanie jak najcieńszej warstwy cementu (< 100-120 µm), która będzie miała kontakt ze środowiskiem jamy ustnej.

Pomimo wielu korzyści mosty FRC nie są pozbawione wad. Z obserwacji wynika, że bardziej niż klasyczne uzupełnienia są narażone na mikroprzeciek, częściej ulegają pęknięciu lub złamaniu. Wadę tę może rekompensować dość łatwa ich naprawa w warunkach jamy ustnej, w przypadku niewielkiego uszkodzenia.

Opis przypadku

Pacjentka, lat 17, zgłosiła się do poradni w celu konsultacji protetycznej. Głównymi problemami były braki zawiązków zębów 31 i 41 oraz przetrwałe zęby mleczne 71 i 81, które były znacząco krótsze od sąsiednich zębów stałych (fot. 1-3). Wygląd zębów przez lata powodował u pacjentki kompleksy i niską samoocenę, unikała uśmiechania się. Pacjentka chciała uzyskać efekt poprawy uśmiechu w możliwie jak najkrótszym czasie.

W wywiadzie ogólnym pacjentka zdrowa, nie przyjmuje żadnych leków, brak alergii. W badaniu zewnątrzustnym stwierdzono: asymetrię fizjologiczną, węzły chłonne niewyczuwalne, brak zmian patologicznych na powłokach skórnych, brak objawów palpacyjnych i akustycznych w stawach skroniowo-żuchwowych, tor odwodzenia i przywodzen...