Ceramika dentystyczna – technologie stosowane w wykonawstwie uzupełnień pełnoceramicznych

W technice odlewania ceramiki można osiągnąć maksymalną transparencję uzupełnień protetycznych, co zapewnia doskonały efekt estetyczny (8). Charakterystyczna zdolność do pochłaniania światła odbitego z zębów sąsiednich daje „efekt kameleona”, który polega na dostosowaniu się barwy uzupełnienia do okolicznego uzębienia (2). Kolejną zaletą ceramiki szklanej jest jej niska abrazyjność (4,5 GPa w skali Vickersa) (9). Niestety niska odporność na zginanie (115-125 MPa) ogranicza zastosowanie tej metody do wykonywania koron, licówek oraz wkładów koronowych tylko w odcinku przednim (2).

Ceramika infiltrowana szkłem (spiekana)

Najbardziej znanym systemem bazującym na ceramice infiltrowanej szkłem jest In-Ceram Alumina (Vita, Zahnfabrik, Germany). Skład ceramiki opiera się na trójtlenku aluminium, którego kryształy stanowią 70-80% materiału (3). System In-Ceram ma 2 modyfikacje: In-Ceram Spinell (kryształy glinianu magnezu w składzie zwiększają przezierność uzupełnień) oraz In-Ceram Zirconia (zawartość tlenku cyrkonu podnosi wytrzymałość) (10).

Pierwszym etapem w tworzeniu uzupełnień wyżej wymienioną metodą jest wykonanie podbudowy na filarze z masy ogniotrwałej poprzez nakładanie gęstej zawiesiny tlenku glinu (III). Dzięki adsorpcji wody przez ogniotrwałą matrycę następuje kondensacja materiału. Stopniowe spiekanie (synteryzacja) podbudowy w temperaturze 1120°C przez 4 godziny prowadzi do uzyskania porowatego rdzenia przy stosunkowo niewielkim skurczu materiału. Podbudowie nadawany jest pożądany kształt, a następnie przeprowadzana jest infiltracja szkłem o dobranej indywidualnie barwie (temperatura 1110°C przez 4 godziny) (2). Dzięki ruchom kapilarnym płynne szkło jest wciągane do porów podbudowy (10), co umożliwia uzyskanie zbitej struktury odpornej na złamania. Ostatnią fazą jest nałożenie licującej warstwy ceramiki niskot...