Mali pacjenci u stomatologa a choroby zakaźne

Niezależnie od wieku (osoba dorosła, dziecko) pacjent gabinetu stomatologicznego może być osobą zakażoną, chorą lub nosicielem i tym samym należy go traktować jak potencjalne źródło zakażenia. W poprzednim artykule (Pacjent z chorobą zakaźną w gabinecie stomatologicznym, „TPS”, 5/2016) dokonano krótkiego przypomnienia, jakimi drogami mogą się szerzyć choroby zakaźne, oraz opisano ich sytuację epidemiologiczną w Polsce. Choroby zakaźne mogą występować w każdym wieku, również u dzieci, które są częstymi pacjentami gabinetów stomatologicznych. W okresie, kiedy dzieci podejmują więcej kontaktów społecznych w związku z pobytem w przedszkolu lub szkole, częściej chorują na choroby zakaźne, zwłaszcza te tak zwane „wieku dziecięcego”. Części z tych chorób można zapobiegać dzięki szczepieniom ochronnym. Dzieci w Polsce zgodnie z programem szczepień ochronnych podlegają obowiązkowi zaszczepienia przeciwko: WZW B, gruźlicy, błonicy, tężcowi, krztuścowi, Poliomyelitis, Haemophilus influenzae typu B, odrze, śwince i różyczce. Dzieci, szczególnie narażone na zakażenia, dodatkowo są szczepione przeciwko ospie wietrznej i zakażeniom wywołanym Streptococcus pneumoniae. Należy podkreślić, że w związku z działaniami prowadzonymi przez ruchy antyszczepionkowe coraz więcej dzieci nie ma należytego swoistego uodpornienia. Niektórym z chorób zakaźnych wieku dziecięcego (tak jak na przykład płonicy, potocznie zwanej szkarlatyną) nie możemy zapobiegać przez szczepienia, w związku z czym cała populacja dzieci jest wrażliwa na ten czynnik biologiczny. Oczywiście poza kilkoma chorobami zakaźnymi, charakterystycznymi dla wieku dziecięcego, dzieci mogą chorować na wszystkie inne, w tym również te, które są przenoszone drogą krwi. Dodatkowe ryzyko stanowi fakt, że częścią drobnoustrojów można się zarazić jeszcze przed wystąpieniem objawów klinicznych choroby.

Poniżej przedstawiono sytuację ...